صفحهٔ اصلی
فرمایش منتخب: آمادگی برای شب‌قدر
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
عزیزان من! دو سه شب دیگر تا شب قدر داریم، از همین امشب آمادگی پیدا کنید! با فکر و تفکّر باشید! این حرف‌ها را در خودتان هضم کنید! من می‌فهمم که امشب شب احیا نیست؛ اما از چند شب قبل آمادگی برای شب قدر پیدا کنید! ببینید چه از امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌خواهید؟ اگر شما خدمت یک سلطان بخواهید بروید، از چند روز قبل فکر می‌کنید که من چه بخواهم؟ چه کار بکنم؟ فدایتان بشوم! باید آمادگی پیدا کنیم که خدا می‌خواهد به ما پاداش بدهد، از او چه بخواهیم؟ خدایا! خودت را به ما بده!
رفقای عزیز! شما می‌دانید که تملّق در وجود من نیست، خدا خلق نکرده. من برای شما خواستم، با خدا شوخی هم کردم و گفتم: خدایا! زحمت خودت را زیاد نکن که حالا بخواهی ما را عذاب کنی و پرونده‌مان را این‌جوری کنی و ما را به فلاکت بیندازی و این‌کارها را بکنی! خدایا! ما را مثل ائمه طاهرین (علیهم‌السلام) کن! تمام گناهان ما را ببخش! اصلاً جوری شود که ما رغبت به گناه نداشته باشیم؛ همین‌طور که ائمه (علیهم‌السلام) این‌طور بودند؛ اصلاً گناه توی آن‌ها نبوده است؛ خدایا! رفقای مرا این‌طوری کن! این‌قدر رفقا رفقا کردم که یک مرتبه گفتم حالا خدا می‌گوید برای خودت چیزی نمی‌خواهی؟! گفتم: خدایا! مرا مثل رفقایم کن! آخر من چه برای شما بخواهم؟! الحمد لله خدای تبارک و تعالی دنیا را به شما داده، همه چیز به شما داده؛ خیلی باید شکرانه کنید! دختر و پسر شایسته به شما داده، وقت داده که به مجلس ولایت بیایید. الآن کسانی هستند که به قول ما وقت سرخاراندن ندارند، این‌قدر دنیا آن‌ها را گرفتار کرده است! بی‌خود نیست که من می‌گویم شما یک پرچم دست‌تان بگیرید و فقط بگویید شکر! [۲]
اصلاً شب قدر شب شکرانه ولایت است، من عقیده‌ام این است که شما وضو بگیرید و دو رکعت نماز بخوانید، فقط نعمت‌ها را جلویتان بیاورید و بگویید خدایا! شکر. خدایا! شکر، ولایت به من دادی. خدایا! شکر، سخاوت به من دادی. خدایا! شکر، حیا به من دادی. خدایا! شکر، زهرا (علیهاالسلام) به من دادی. خدایا! شکر، پسر خوب به من دادی. خدایا! شکر، همسر خوب به من دادی. خدایا! شکر، رفقای خوب دادی، خدایا! شکر آدم، ناجور دم من نیفتاده است. خدایا! شکر، نعمت به من دادی. خدایا! شکر، که مرا خواستی که بگویم شکر. تمام این‌ها را شب قدر بنشین و شکرانه کن! موسی به خدا گفت: خدایا! من از کجا بفهمم که تو از من راضی هستی؟ گفت: اگر تو راضی هستی، منم از تو راضی‌ام. هم از خدا راضی می‌شوی، هم شکرانه نعمت کردی و هم خدای تبارک وتعالی علم حکمت به شما می‌دهد؛ آن‌وقت کارهایتان از روی حکمت می‌شود. [۳]
شب احیا که می‌شود، کم بخورید! امشب شبی است که مطابق هزار ماه است، تقدیر شما می‌شود، شما اسیر شکم‌تان نباشید! یک قدری کمتر بخورید! یک قدری توجّه داشته باشید! من مثلاً آن‌زمان به کارخانه نمی‌رفتم، شاگردهایم هم تعطیل می‌شدند؛ آماده بودم که بگویم خدا! قدر یعنی از این شب قدردانی کنیم. [۴] شب قدر باید سواد و مهندسی، فقه و اصول، همه این‌ها را کنار بگذارید و بگویید: خدایا! نفهمیدم. از این شب بهره ببرید! اگر شما به مردم می‌خواهی بگویی که نفهمیدم، عارت می‌شود، دیگر به خدا عارت نشود که بگویی نفهمیدم تا خدا دستت را بگیرد. شب قدر آب زندگانی می‌خورید، اگر ولایت به شما داد، تا ابد زنده‌اید، از خدا بخواهید که آب زندگانی را بچشید و بخورید، والله، امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌دهد. شب قدر شبی است که جایزه می‌دهد، می‌فرماید که سه طایفه را نمی‌آمرزم: شارب الخمر، عاق والدین و کسی‌که برادر مؤمن از دستش ناراضی باشد. بخواهیم برادر مؤمن از ما راضی باشد. [۲]
شب قدر درست‌است که به شما می‌گوید به قدر هزار ماه ثواب دارد، این صحیح است؛ اما بفهمید که ثوابش مال چیست؟ هزار ماه ثواب دارد که بیایید و به خاک پوزبمالید و بگویید خدایا! ما علی (علیه‌السلام) را نشناختیم، شناخت علی (علیه‌السلام) به ما بده! باید علی (علیه‌السلام) را در دل‌تان قبول کنید، علی (علیه‌السلام) در دل‌تان راه پیدا کند. قبولی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) ثواب هزار ماه را دارد. آیا شب‌قدر درِ خانه خدا آمدید و بگویید: خدا! مرا درست کن! خدا! چشمم نگاه به نامحرم کرده، زبانم دروغ گفته، گوشم غیر امر شنیده، پایم به امر نبوده، اعضا و جوارحم آلوده است. تمام مشکلات را روی کاغذ بیاورید یا خودتان به خودتان بگویید تا اصلاح شوید. والله، روایت داریم: اگر شب قدر آمرزیده نشویم، کار ما مشکل است، می‌گوید باید به سرزمین منا بروید. شب قدر باید قدردانی سیزده رجب را بکنید که قرآن نازل شده است. شب قدر خودتان را آماده فهم بکنید! آماده ولایت بکنید! چرا به شما می‌گوید شب قدر زود بگیر بخواب و آماده باش؟! مگر نیست که آن شخص در شب قدر خدمت امام صادق (علیه‌السلام) می‌آید و سؤال می‌کند: یابن رسول الله! شب قدر چه کار کنیم؟ می‌فرماید: برو علم یاد بگیر؟! علم؛ یعنی فهم ولایت را یاد بگیر! افضل عبادت علم یاد گرفتن است؛ یعنی بفهم! [۵]
یا علی
ارجاعات
فرمایش منتخب: بیتوته و نجوا با ولایت 6
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۶]
به‌دینم قسم، به تمام هستی‌ام قسم که هستی من، دینم است، ولایت است، اگر یک گوشه‌ای بروی نجوا کنی، آن‌وقت می‌بینی چه لذّتی دارد. اصلاً لذّت در عالم نیست به غیر نجوای با خدا، به غیر نجوای با امام زمان (عجل‌الله‌فرجه)، به غیر نجوا. مگر رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نرفت بهشت را دید؟ نجوا می‌کند؛ با بهشت نجوا می‌کند. عزیزان من! فدایتان بشوم، به قربان‌تان بروم، بیایید گوش بدهید! با کسب‌تان نجوا می‌کنید. شما الآن داری ماشین درست می‌کنی، موتور درست می‌کنی، دستگاه درست می‌کنی، والله، داری نجوا می‌کنی. چرا؟ امر خدا را اطاعت می‌کنی. می‌گویی اگر این‌جوری بشود، این‌جوری بشود، من کار می‌کنم که عائله‌ام را اداره کنم، مشهد بروم، مکّه بروم، دستم را یک قدری باز کنم. والله، شما داری نجوا با مؤمن می‌کنی؛ تو در خیال این‌کار هستی.
عزیز من! بچّه محصّل! تو داری درس می‌خوانی، داری نجوا می‌کنی؛ اما مقصدت این باشد اگر دکتر شدی، دست یکی را بگیری. اگر مهندس شدی، راست بگویی. قربانت بروم، فدایت بشوم، مهندس نشوی که بیایند پول به تو بدهند، خیابان را کج کنی؛ آن‌وقت خودت کج هستی؛ هم کجی، هم دنبال شیطان می‌روی، نجوای شیطان می‌کنی. اگر امر خدا و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را اطاعت نکردی، امر شیطان است؛ داری با آن نجوا می‌کنی.
نجوا یعنی‌چه؟ نجوا گفتم توأم به اطاعت است. تو دائم داری نجوا می‌کنی. اگر دائم نجوا کنی، در خط خدایی، در خط رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستی، در امر ائمه (علیهم‌السلام) هستی. کسی‌که دارد غِش در معامله می‌کند، دارد نجوا با شیطان می‌کند. اصلاً غِش، نجوای با شیطان است. شما داری می‌خوابی؛ چرا می‌گوید خواب شما عبادت است؟ داری نجوا می‌کنی. امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: مؤمن که سرش را روی بالش می‌گذارد، اگر به فکر این نباشد که حاجت برادر مؤمن را برآورد، از ما نیست؛ یعنی نجوا نکرده است. [۷]
آن‌قدر بیتوته به شما لذّت می‌دهد که انگار در مقابل امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) ایستاده‌ای و با او حرف می‌زنی. به رسول الله قسم، به طوری لذّت می‌بری که پشیمان می‌شوی که چرا من تا به حال این‌جوری نبودم؟ روایت داریم: موقع جان‌دادن، آن‌جایی او را بگذارید که عبادت کرده و ارتباط داشته؛ پس معلوم می‌شود اثر دارد. زمین می‌گوید: این آدم روی من بیتوته کرده، نجوا کرده، نماز خوانده، فکر کرده، یا علی! یا زهرا! یا حسین! گفته. زمین به نکیر و منکر شهادت می‌دهد که جانش را راحت بگیرند، یادت می‌دهند. آن‌جا برایت حافظ می‌شود. [۸]
خدایا! شکر، تشکّر می‌کنیم، خدایا! تو علی (علیه‌السلام) به ما داده‌ای، بهشت داده‌ای. علی (علیه‌السلام) داده‌ای، فردوس داده‌ای. علی (علیه‌السلام) داده‌ای، علی (علیه‌السلام) داده‌ای. علی (علیه‌السلام) داده‌ای، خودت را داده‌ای.
یا امام زمان! تشکّر می‌کنیم. کارهای ما را می‌بینی و غضب نمی‌کنی. آقاجان! شناخت خودت را به ما بده! ما را در پناه خودت قرار بده! حسین‌جان! ما را جزء شهدای خودت قرار بده!
خدایا! ما از تو تشکّر می‌کنیم که محبّت خودت را به ما داده‌ای. خدایا! شکرت که تو خودت را ارزانی کرده‌ای برای ما. خدایا! شکرت. اگر بگویم تو ممتازی در خلقت، تو را خلق قرار داده‌ایم. خدایا! ما می‌توانیم بگوییم خدا! در حالی‌که باید لرزه به اندام‌مان می‌افتاد.
بشر در هر حالی باید یک حال داشته باشد، اگر یک حال نباشد، لطمه به بشریّتش می‌خورد، یعنی در دارایی و نداری و مریضی و گرفتاری یک‌جور باشد. خدا را شکر کند؛ چون آن شکر هم نعمت است و هم رحمت، خدا کند آن را از ما نگیرند. چرا؟ ما باید بدانیم، صلاح ما همین بود که به ما داده. اما آیا حالا خانه نخواهی؟ چرا، بخواه! آیا دارایی نخواهی؟ چرا، بخواه! پس چرا نجوا؟ چون اگر هم نداد، راضی باشی. خدایا! دارایی به ما بده! اما حفظ‌مان هم بکن!
من حرف‌زدن‌ام با خدا و ائمه (علیهم‌السلام) جور دیگری است. شما زمینه‌هایی دارید، من ندارم. می‌گویم خدایا، به آن‌ها بده! به من بدهند، من هم بدهم به بقیّه. من دیگر نمی‌توانم تجارت و کار کنم. خدایا! گفتی هزار تا آن‌جا، صد تا این‌جا می‌دهم. هزار تا را همین‌جا به آن‌ها بده! این‌جا احتیاج دارند.
جوانان! شما الآن باید شکرانه فرصت‌تان را بکنید که موفّق به زیارت ائمه (علیهم‌السلام) و نجوا با آن‌ها شده‌اید. هزارها هستند که مال دارند، اما یک خدا و یک علی (علیه‌السلام) نمی‌گویند. این حرف‌ها، ولایت شما را تکمیل می‌کند.
گاهی می‌گویم: خدایا! شیعه اصلاً فرصت ندارد؛ یا دنبال کارش باید باشد یا دنبال فرصتی برای نجوا با خدا و ولایت. من همین‌جور بودم. تا از کار فارغ می‌شدم، پی فرصت می‌گشتم که در بیابان بروم و با خدا و ولایت نجوا کنم. به خدا و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) گفتم: خدایا! از خانه‌ات، دور می‌شویم، از تو دور نشویم. یا رسول الله! از قبر تو دور می‌شویم، از تو دور نشویم. [۹]
یا علی
ارجاعات
فرمایش منتخب: ماه رمضان 6
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱۰]
عزیز من! قربانت بروم، کینه نداشته باش. خانم‌های عزیز! کینه هم‌دیگر را نداشته باشید. اگر شما پیرو حضرت زهرا (علیهاالسلام) هستید، پیرو امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) هستید، گذشت داشته باشید! چرا ماه مبارک رمضان گذشت ندارید؟ مگر نمی‌گوید اگر یک دوست علی از دستت ناراحت باشد، خدا هیچ عبادتت را قبول نمی‌کند. عزیزان من! برادران عزیز! بیایید امروز مانند امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بشویم. حالا آن آدمی که به تو تهمت زده، یا یک کاری کرده، دیگر از ابن‌ملجم که بدتر نیست؛ گذشت داشته باش! به تمام آیات قرآن! از اوّل عمرم همه‌اش گذشت کردم. فحش به من دادند، فحش ناموس به من دادند، باز هم می‌رفتم بر سرِ راهش می‌ایستادم و می‌گفتم: سلام علیکم، هم‌چنین نگاهم می‌کرد و تعجّب می‌کرد. گفتم: بابا! حالا تو ناراحت بودی، دو تا فحش هم به ما دادی، چیزی نیست؛ چرا رویت را از ما برمی‌گردانی؟ می‌گفتم: مبادا، این شخص خجالت بکشد که این فحش‌ها را به‌من داده و این‌کارها را کرده است. والله، در فکر من همین است. می‌گفتم که این شخص یک روز به خاطر من ناراحت نباشد. این درست است. این دِل، دِل علی (علیه‌السلام) است. این دِل، دِل امر علی (علیه‌السلام) است. چرا ما با هم کینه داریم؟! [۱۱]
یاد خیلی ابعاد دارد، ابعاد آن‌هم خیلی زیاد است. یاد خیلی مهمّ است. من دلم می‌خواهد همیشه یاد امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) باشید، یاد امام حسین (علیه‌السلام) باشید، یاد خدا باشید، یاد ولایت باشید. حالا این جمله را می‌خواهم بگویم: این‌که می‌گوید: «أنا مدینة العلم و علیٌ بابُها» از درِ علی (علیه‌السلام) بیا! یا می‌گوید: «أین الرّجبیّون؟» رجبیّون کجایند؟ یک نَفَسی که در ماه مبارک رمضان می‌کشی، عبادت است؛ تا حتّی روایت داریم، خدا حاج شیخ عباس را رحمت کند! این جمله را ایشان گفت: اگر کسی خوابش ببرد، ملائکه می‌آیند تو را این‌طرف و آن‌طرف می‌کنند که مبادا دست تو زیر تنه‌ات مانده باشد، این‌قدر ماه مبارک رمضان به فکر تو هستند؛ اما نمی‌گوید این الرّمضانیّون؟ یا ماه‌شعبان که ماه خود پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، هم نمی‌گوید این الشّعبانیّون؟ می‌گوید: «أین الرّجبیون؟» کسانی‌که یاد علی (علیه‌السلام) بودند، کسانی‌که از درِ علی (علیه‌السلام) آمدند و یاد علی (علیه‌السلام) بودند. حالا بالاتر ببرم؟ این مثل آن است که خدا به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌گوید: «بلّغ!» بلند شو، تبلیغ‌کن! هدایت با من است. همیشه خدا یک چیزی را برای خودش گذاشته است. خدا یک برتری به تمام ائمه (علیهم‌السلام) دارد، همیشه برای خودش چیزی می‌گذارد. حالا می‌گوید «أین الرّجبیّون؟» بیایید من مزد شما را بدهم. هیچ قدرتی نمی‌تواند مزد ولایت را بدهد. هر مزدی یک چیز جزیی است. هر مزدی که کسی راجع به ولایت بدهد، یک چیز دنیایی است؛ اما خدا می‌گوید: «أین الرّجبیّون؟» بیایید من به شما مزد بدهم. خدا به تو چه می‌دهد؟ محبّت خودش را به تو می‌دهد. خدا به تو چه می‌دهد؟ اصلاً محبّت خود امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را به تو می‌دهد. چه کسی می‌تواند آن را به تو بدهد؟! آن چند شب گذشته به خدا گفتم: خدایا! من دو چیز از تو می‌خواهم که هیچ‌کسی نمی‌تواند آن را بدهد، اصلاً هیچ قدرتی نمی‌تواند بدهد: یکی محبّت تو را می‌خواهم، یکی هم محبّت دوازده‌امام (علیهم‌السلام) را می‌خواهم. چه‌کسی می‌تواند بدهد؟! چیزی از خدا بخواهید که خلق نتواند آن را به شما بدهد. [۱۲]
یا علی
ارجاعات
اخلاق در خانواده 11
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱۳]
جوانی پیش پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمد، قدری سر و وضعش ژولیده بود. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) گفت: زن داری؟ گفت: آری! گفت: دلت می‌خواهد که مثل تو ژولیده باشد؟ گفت: نه! گفت: او هم می‌خواهد که این‌جوری نکنی. تمام حرف‌ها را به ما دستور داده، باید پیراهنت را عوض کنی، خلاصه تمیز باشی. کاری نکنی که مردم از تو انتظار نداشته باشند، اگر دهانت بو می‌دهد، آن را بشوی عزیز من! دندان‌هایت اگر مصنوعی است، آن‌ها را بشوی، دهانت بو ندهد، گوش‌ات بو ندهد، پایت بو ندهد. اصلاً اسلام نظافت است. [۱۴]
جوان عزیز هم به قرآن نزدیک است، هم به توحید نزدیک است، هم به امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) نزدیک است، هم به وسوسه شیطان نزدیک است. توجّه کن! با تفکّر باش! زود رفیق نباش! زود گذر باش! با هر کسی راه نرو! با هر کسی خیلی دوست نشو! اخلاقش خوب باشد، توهم باید بکر باشی. [۱۵] مگر پسر نوح عرق خورد؟! شراب خورد؟! چه کرد؟! با رفیق بد قدم زد. [۱۶]
دوست‌تان را امتحان کنید! بی‌خود خودتان را در اختیارش نگذارید، ببین چه فکری برای شما دارد؟! چه خیالی برای شما دارد؟![۱۷] الآن خطری که برای جوانان پیدا شده، این است که چشمش را نمی‌پوشاند، چشمت را بپوشان! [۱۸] اگر خواهر یا دخترت بَزَک [آرایش] کرده، حقّ نداری به او نگاه کنی؛ چون‌که آن‌موقع به خواهرت یا بچّه‌ات نگاه می کردی، حالا به بَزَکش نگاه می‌کنی، به تو حرام است، نباید نگاه کنی. [۱۹]
کسی‌که شهوت دارد، باید جلوی چشمش را بگیرد؛ اگرنه مبتلا می‌شود، هر کسی می‌خواهد باشد، در هر لباسی می‌خواهد باشد؛ چون‌که آن جلوه شیطان است، آن هدف شیطان است، آن خواست شیطان را عملی می‌کند. [۲۰] به امام صادق (علیه‌السلام) گفتند: چرا یوسف مبتلا نشد؟ گفت: نگاه نکرد؛ یعنی خلوت دل نداشت. حرف زده؛ تا حتّی وقتی زلیخا روی بُتش چیزی انداخت، به او گفت چرا همچین کردی؟ گفت: می‌خواهم بُت‌ام نبیند. گفت: من چه چیزی روی بُت‌ام بیندازم؟! من که روی خدا نمی‌توانم چیزی بیندازم! [۱۷]
یک نگاهت به زن نامحرم افتاد، نگاه به آسمان کنی، تمام ملائکه طلب مغفرت برایت می‌کنند، نگاه به زمین بکنی، تمام ملائکه برایت طلب مغفرت می‌کنند، طلب مغفرت ملائکه آمرزیده‌ای. [۲۱] زنی آمد یک مسئله از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بپرسد، پسر عباس خودش را شبیه کرده بود، به او نگاه کرد. جایی‌که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) غضب کرده، این‌جاست! پیامبری که خُلقش عظیم است، به او گفت: ای پسر عباس! چرا نگاه کردی؟! فردای قیامت خدا چشمت را پُر از آتش می‌کند! کجا نگاه می‌کنید شما مسلمان‌های مصنوعی، ولایتی‌های مصنوعی؟! [۲۲]
در زمانِ شعیب پیامبر، موسی یک قبطی [طرف‌دار فرعون] را کُشت. فرعون دستور داد که موسی را بگیرید! موسی فرار کرد، به جایی رفت که دید چاهی است که مردم از آن آب می‌کِشند و دو دختر هم آن‌جا هستند که گوسفند دارند و می‌خواهند به گوسفندان‌شان آب بدهند. موسی به آن‌ها گفت: شما چرا ایستاده‌اید و به گوسفندان‌تان آب نمی‌دهید؟! گفتند: ما صبر می‌کنیم وقتی همه رفتند، به آن‌ها آب می‌دهیم.
موسی آمد و از چاه آب کشید و به گوسفندان داد. وقتی دختران شعیب پیش پدرشان رفتند، شعیب پیامبر گفت: باباجان! چرا امروز زود آمدید؟! گفتند: جوانی آن‌جا بود، آب برای گوسفندانِ ما از چاه کشید و ما زودتر آمدیم. شعیب گفت: بروید به او بگویید پیش من بیاید. وقتی دختران شعیب، موسی را پیدا کردند و جریان را به او گفتند که همراه ما به خانه‌مان بیا! موسی گفت: من جلو می‌روم، هر موقع باید مسیرم را عوض کنم و داخل کوچه دیگری شوم، شما یک سنگ برایم بیندازید. موسی دنبال دختران سیاه سوخته شعیب نرفت؛ این است که خدا به او «ید بیضاء» می‌دهد. به تو چه می‌دهد؟
حالا وقتی موسی به آن‌جا رفت، شعیب گفت: یک سال پیش ما بمان و برایمان چوپانی کن! این گوسفندان هر کدام‌شان اَبلق [سیاه و سفید] زاییدند، مال تو باشد، دخترم را هم به تو می‌دهم. من پدرم گوسفند داشته، گوسفند یا سام یا کبود یا سیاه است، گوسفند اَبلق خیلی کم است! موسی هنگام جفت‌گیری گوسفندان، چهار تا چوب را اَبلق کرد، تمام گوسفندان اَبلق زاییدند! به خارجی‌ها نگاه نکنید که اَبلق می‌زایید! جلوی چشم‌تان را بگیرید! [۲۳]
یا علی
نگاه 25
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۲۴]
حالا من می‌خواهم بگویم که ما یک نظر داریم و یک مقصد. مثلاً ببین، نستجیر بالله، اگر به زن مردم یک نظری کردی، شهوتت به حرکت می‌آید. تا نظر نکردی، شهوتت به حرکت نمی‌آید. یک وقت با نظر، شهوت جنسی به حرکت می‌آید، یک‌وقت نه، شهوت پولی به حرکت می‌آید. وقتی به این دنیا نظر کردی، چه می‌شوی؟ اهل دنیا می‌شوی. عزیز من! قربانت بروم، فدایت بشوم، بیا فکر داشته باش! بیا تفکّر داشته باش! بیا اندیشه داشته باش! از این‌جا می‌گوید که اگر نستجیر بالله، به یک کسی نظر کنی، گناه علی‌کشی به تو می‌دهد؛ این نظر، نظرِ شیطان است؛ اما می‌گوید به صورت یک مؤمن نظر کنی، به کعبه نظر کنی، به قرآن نظر کنی، خدا چه چیزی به تو می‌دهد؟ ثواب دوازده امام، چهارده معصوم (علیهم‌السلام) را به تو می‌دهد. این نظر، نظرِ الله است. [۲۵]
چرا حضرت می‌فرماید به مکّه نگاه کن؟ مبنایش این است که به زایشگاه علی (علیه‌السلام) نگاه کن! همین‌طور می‌گوید به صورت پدر و مادرت نگاه کن که ثواب دارد، همین‌طور به قرآن نگاه کن، ثواب دارد. این‌قدر خدا پدر و مادر را بالا برده که آن‌ها را مطابق مکّه و قرآن آورده است، این‌قدر خدا پدر و مادر را می‌خواهد! [۲۶] عزیز من! تو آبروی پدر و مادرت هستی، چرا می‌گوید به آن‌ها نگاه کن؟ یعنی این آبروی تو را می‌خواهد بخرد، مواظب توست، دوست توست. حالا پدر را روبروی مکّه آورد، روبروی قرآن قرار داد. چرا؟ قرآن می‌خواهد تو را هدایت کند، این پدر و مادر هم می‌خواهد تو را هدایت کند. [۲۷]
اگر بخواهی که مکّه‌ات درست باشد، باید به جای بد نگاه نکرده باشی، شهوت‌رانی نکرده باشی. [۲۸]
وقتی امام سجاد (علیه‌السلام) به ظاهر از دنیا رفت، شتر حضرت، سر قبرش رفت و گریه می‌کرد؛ امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: او را بیاورید! بعد از آن دوباره فرار کرد و رفت. حضرت گفت: رهایش کنید! آن‌قدر سرش را روی قبر امام زد تا جان داد. آیا تو عاشورا گریه می‌کنی یا می‌روی پای تلویزیون؟! تو با عاشورا ارتباط نداری، حیا نداری و حیات نداری. تو داری پشت به ائمه (علیهم‌السلام) می‌کنی و امر ائمه (علیهم‌السلام) را اطاعت نمی‌کنی. آیا تو انسانی یا حیوان؟! والله، آن انسان است و ما حیوان! این مردم حیا نمی‌کنند، حیا باعث نجات شما می‌شود. والله، اگر حیا نداشته باشیم، حیات نداریم. بی‌حیایی این است که امر ائمه (علیهم‌السلام) را اطاعت نکنید و پشت به این‌ها کنید، از هر بی‌حیایی، بی‌حیاتری! [۲۹]
ببین خدا ولایت را برای حیوانات هم کم نگذاشته است. کجاییم ما؟! آن حیوان مثل سگ اصحاب کهف یا الاغ بلعم امر را اطاعت می‌کند؛ اما شهوت به تو غلبه کرده، تو اطاعت نمی‌کنی. توی دانشگاه چهار تا بچّه صورت صاف می‌بینی، نمی‌دانم خانم این‌جوری می‌بینی، گول می‌خوری و از ولایت جدا می‌شوی. از ولایت جدا نشو! برو تفکّر داشته باش! از امام صادق (علیه‌السلام) می‌پرسند: جدا می‌شوند؟ می‌فرماید: آری! وقتی جدا می‌شوند اگر در آن حال بمیرند به دین محمّد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نَمُرده‌اند. عزیز من! در کامپیوتر جهانی نگاه می‌کنی، از ولایت جدا نشو! اگر نگاه بد کردی، از ولایت جدا شدی؛ خدا نکند ما در آن حال بمیریم. [۳۰]
به دینم قسم، من می‌گویم: خدا! اگر الاغ را در محشر بیاوری، من در مقابل آن رفوزه هستم؛ این الاغ اطاعت کرده است. شما یک الاغ می‌بینید که ساز تلویزیون بزند؟! یک الاغ می‌بینید که ساز ویدیو بزند؟! یک الاغ می‌بینید که از این نمی‌دانم تخته‌نرد‌ها که حالا در آمده، اسمش چیست؟ یادم رفت، شطرنج بزند؟! یک الاغ دیدی که شطرنج‌بازی کند؟! به الاغ گفته راه برو! رفته. زبان‌بسته، به او هم بگویی بایست! می‌ایستد، به او هم می‌گویی برو! می‌رود، بار هم می‌کشد. بابا! بیایید فکر کنیم، تفکّر داشته باشیم، اگر بخواهیم انسان شویم، باید تفکّر داشته باشیم، آدم با تفکّر، انسان می‌شود. [۳۱]
حضرت‌عباسی! بیایید فکر کنیم، حیف نیست که دست از علی (علیه‌السلام) برداریم؟ حیف نیست که دست از امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) برداریم و دنبال این کثافت‌کاریها و آشغال‌ها برویم؟ حیف از چشم تو نیست که نگاه می‌کنی؟! [۳۲] اگر نگاهِ غیر امر به کامپیوتر کنی تا کیف کنی و شهوتت به حرکت درآید، والله، با همان هم محشور می‌شوی و با همان هم می‌میری. [۱۸] جاذبه شهوت و لذّت و تماشا را هم در دل تو می‌آورد. [۳۳] شهوتت را برانگیخته می‌کنی؛ آن‌وقت گناه می‌کنی. [۳۴] تو که نگاه به دختر و بچّه مردم می‌کنی؛ خاک بر سرت کنند! تو مَست هستی. [۳۵]
یا علی
- ↑ رمضان 76؛ شب‌احیاء و پاداش ولایت 76 (دقیقه43) و سخاوت حضرت‌خدیجه 84 (دقیقه 29 و 34)
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ رمضان 76؛ شب‌احیاء و پاداش ولایت 76
- ↑ شرط شیعگی؛ جهاد با نفس 78
- ↑ سخاوت حضرت‌خدیجه 84
- ↑ تکلیف و بلوغ 80
- ↑ شناخت نجوا ۷۷ (دقیقه ۱۶)
- ↑ شناخت نجوا 77
- ↑ کتاب نجوا
- ↑ کتاب نجوا با ولایت
- ↑ ثواب هزار ماه، مزد ولایت (دقیقه 33) و یاد 81 (دقیقه 26)
- ↑ ثواب هزار ماه، مزد ولایت 83
- ↑ یاد 81
- ↑ آخرالزّمان ۸۰ (دقیقه ۵۷) و آفات ولایت (دقیقه ۵۷) و جامعه، غدیر ۹۱ (دقیقه ۱۷)
- ↑ آخرالزّمان 80
- ↑ محور خلقت ولایت است 79
- ↑ ارتباط 87
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ آفات ولایت 81
- ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ اربعین 87
- ↑ تسبیحات حضرت زهرا 75
- ↑ نیمه شعبان 84
- ↑ شناخت ولایت 85
- ↑ جامعه – غدیر 91
- ↑ فُزت بربّ الکعبه 85
- ↑ تجسس ۷۸ (دقیقه ۵۵) و کامپیوتر جهانی، جلسه اوّل (دقیقه ۲۰)
- ↑ فرمان ولایت، فرمان دل 77
- ↑ عناد 76
- ↑ تجسّس 78
- ↑ افشای ولایت
- ↑ افشای احکام
- ↑ کامپیوتر جهانی 80، قسمت اول
- ↑ قوم لوط و حرام‌زادگی 76
- ↑ کامپیوتر الهی و کامپیوتر جهانی 80
- ↑ صفات الله، مشهد 82
- ↑ ترجمه احکام
- ↑ عید فطر 92
