منتخب: حرکت نکردن سر امام حسین در منزلی
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیها السلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی [۱]
عزیزان من! بیایید تفکر داشته باشید! کجا امام حسین (علیه السلام) را کشتند؟! والله جسم علیین امام زیر سُم اسب رفت، مگر نور خدا زیر سُم اسب می‌رود؟! ای مداح! ای روضه‌خوان! چه می‌گویی؟ مگر امام حسین (علیه السلام) مُرده است؟! چرا او را مُرده حساب می‌کنی؟! دهانت پُر از آتش شود! مگر سرش آیه قرآن نخواند؟! مگر نفرمود «أم حَسِبتَ أنّ أصحاب الکهف و الرّقیم کانوا مِن آیاتنا عجباً»؟! چرا معرفت نداری؟! تو که معرفت نداری، چرا حرف امام را می‌زنی؟! حرف خودت را بزن! مگر امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نیست که بعد از شهادتش وقتی تابوت را حرکت دادند، جلوی آن را گرفت؟! امام حسن (علیه السلام) فرمود: کیست که جلوی تابوت پدرم را گرفته؟ خودِ علی (علیه السلام) است! می‌فرماید: حسن‌جان! من هستم! غصه نخورید! هر کجا تابوت پایین آمد، مرا همان‌جا دفن کنید.
حالا می‌بینند سردابه‌ای است که نوح پیامبر برای وصیّ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) درست کرده؛ پس خدا همه را پیش‌بینی کرده است. نوح، دومین پیامبر از صد و بیست و چهار هزار پیامبر خداست؛ یعنی همان‌موقع امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) وصیّ بوده؛ ای اهل تسنن! چه می‌گویید که علی (علیه السلام) وصیّ نیست؟! خدا عمر و ابابکر را لعنت کند! تمام جنایات، تقصیر این دو نفر است که ائمه (علیه السلام) را خلق حساب کردند. الآن هم اگر کسی این‌ها را خلق حساب کند از همان‌ها و نسل آن‌هاست؛ در هر مقامی می‌خواهد باشد. ائمه طاهرین (علیهم السلام) نور خدا هستند.
وقتی اهل‌بیت را حرکت دادند، از بیراهه بردند. امام حسین (علیه السلام) خیلی مواظب بچه‌هایش بود و هوای آن‌ها را داشت. یک‌وقت دیدند آن نیزه‌ای که سر امام حسین (علیه السلام) به آن است، حرکت نمی‌کند و نگاه امام به این طرف است. اهل‌بیت می‌فهمیدند که هر مشکلی دارند، باید پیش حجت خدا، امام سجاد (علیه السلام) ببرند. نزد حضرت آمدند و گفتند: آقاجان! این نیزه را نمی‌شود حرکت داد، انگار به زمین کوبیده شده است. امام سجاد (علیه السلام) فرمود: ببینید که همه بچه‌ها هستند یا نه؟ ممکن است بچه‌ای به زمین افتاده باشد. وقتی رفتند، دیدند که یکی از این دخترک‌ها افتاده است. پیش آن دختر رفتند و او را سوار کردند. [۲]
یا علی
