منتخب: یاد امام حسین
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله، السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است، حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید، بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
رفقای عزیز! امام حسین (علیه‌السلام) می‌فرماید: قبر من در دل دوستان من است؛ یعنی باید یاد امام حسین (علیه‌السلام) باشیم. چه وقت یاد امام حسین (علیه‌السلام) هستیم؟ وقتی امرش را اطاعت کنیم، امرش سخاوت است؛ یعنی همان‌طور که ائمه (علیهم‌السلام) نمی‌خوردند و به مردم می‌دادند؛ شما هم بخورید و هم بخورانید.[۱]
کجا امام حسین (علیه‌السلام) را فراموش میکنید؟ موقعی‌که گناه کنید.[۲] وقتی قبر امام حسین (علیه‌السلام) در دلتان باشد، خدا و ولایت در قلبتان باشد، آن‌جا نزول ملائکه است نه نزول شیطان. حالا شما بخل، حسد، کینه و بدچشمی را در دلتان می‌برید، چرا این‌قدر به فکر دنیا هستید؟! قدری در این فکرها بیایید! والله اگر قدری فکر کنیم، شرمنده می‌شویم که چه چیزهایی را بغل ولایت یعنی بغل امام حسین (علیه‌السلام) می‌گذاریم؟![۳] شما همیشه باید غم امام حسین (علیه‌السلام) را داشته باشید و در حضور باشید نه در سقوط. کجا در حضورید؟ وقتی در حضور خلق نباشید.[۴]
یا علی
