منتخب: یاد امام حسین
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله، السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) کفواً أحد است، حضرت زهرا (علیها السلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید، بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
رفقای عزیز! امام حسین (علیه السلام) می‌فرماید: قبر من در دل دوستان من است؛ یعنی باید یاد امام حسین (علیه السلام) باشیم. چه وقت یاد امام حسین (علیه السلام) هستیم؟ وقتی امرش را اطاعت کنیم، امرش سخاوت است؛ یعنی همان‌طور که ائمه (علیهم السلام) نمی‌خوردند و به مردم می‌دادند؛ شما هم بخورید و هم بخورانید.[۱]
کجا امام حسین (علیه السلام) را فراموش میکنید؟ موقعی‌که گناه کنید.[۲] وقتی قبر امام حسین (علیه السلام) در دلتان باشد، خدا و ولایت در قلبتان باشد، آن‌جا نزول ملائکه است نه نزول شیطان. حالا شما بخل، حسد، کینه و بدچشمی را در دلتان می‌برید، چرا این‌قدر به فکر دنیا هستید؟! قدری در این فکرها بیایید! والله اگر قدری فکر کنیم، شرمنده می‌شویم که چه چیزهایی را بغل ولایت یعنی بغل امام حسین (علیه السلام) می‌گذاریم؟![۳] شما همیشه باید غم امام حسین (علیه السلام) را داشته باشید و در حضور باشید نه در سقوط. کجا در حضورید؟ وقتی در حضور خلق نباشید.[۴]
یا علی
