منتخب: ماه رمضان 1
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
اگر می‌گوید ماه‌رمضان ماه من است، ماه خداست، باید از ولایت اطاعت کنی. اگر مال تو حرام باشد و روزه‌ات را باز کنی، هر روز، شصت‌روزه به گردنت می‌آید. اگر به خانم عزیزت بدهی، شصت‌روزه هم از او به گردن تو می‌افتد. به بچه‌ات هم بدهی، به دختر خانمت هم بدهی، شصت‌روزه گردنت می‌افتد. چهار تا شصت‌تا می‌شود دویست و چهل تا روزه به گردنت می‌افتد. چه می‌گویی که من روزه هستم؟ تو اطاعت نکردی و مال حرام پیدا کردی. چرا حواس‌تان جمع نیست؟! چرا ما مواظب نیستیم؟! حالا وقتی به آقا می‌گویی، می‌گوید: این‌طوری شده‌است، این‌طوری شده‌است. مگر امر خدا هم این‌طوری شده‌است؟ تو تا حالا هم اشتباه کردی که به آن‌ها می‌دادی. آن بنده‌خدا قوم و خویش توست، همسایه و دوست توست، فردا ماه‌مبارک رمضان است دیگر. اگر به تو می‌گوید یک خرما بده، ببین، برای چه‌کسی دارد می‌گوید؟ می‌گوید خودت را تشبّه به اشخاص خیّر بکن، به آن‌ها تشبّه داشته‌باش! اگر پول نداری، با یک‌دانه خرما روزه یک‌نفر را باز کن که تو جزء این‌ها باشی که روزه مردم را باز می‌کنی، جزء این‌ها باشی که خدمت به فقرا می‌کنی، جزء این‌ها باشی که اهل‌آتش نباشی. مگر این آیه قرآن نیست که یک عده از امّت خود پیامبر (صلی الله علیه و آله) را در جهنم می‌آورند و می‌سوزانند. به آن‌ها می‌گوید شما را این‌جا آوردند چه کنید؟ می‌گویند یکی این‌که صلاة؛ یعنی نماز به‌جا نمی‌آوردیم، دیگر این‌که از فقرا دستگیری نمی‌کردیم. دستگیری از فقرا را در اطراف نماز آورده‌است. حالا چرا؟ این مبنا دارد. مبنایش این‌است که مگر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نمی‌فرماید «أنا میزان الاعمال»؟ تو امر میزان الأعمال را اطاعت نکردی؛ از فقرا دستگیری نکردی، برای همین فردای‌قیامت تو را می‌سوزاند.
خدا شب‌قدر را در ماه‌رمضان به‌واسطه ولایت قرار داده‌است؛ مردم را به‌واسطه ولایت می‌آمرزد. چه‌کسی را می‌آمرزد؟ می‌گوید به عزت و جلالم قسم، سه‌طایفه را نمی‌آمرزم؛ یکی شارب‌الخمر، دوم عاق‌والدین، سوم کسی‌که برادر مؤمن از دستش ناراضی باشد. تو خیال کردی این‌که می‌گوید برادر مؤمن از دستت ناراضی باشد؛ این‌است که به کسی فحش بدهی، یا با کسی دعوا کنی؛ آیا ناراضی‌کردن برادر مؤمن همین‌است؟ نه! این‌نیست. تو غش در معامله کردی، دروغ گفتی، سیب‌زمینی را با روغن حیوانی قاطی کردی، خیانت کردی. این‌ها عیالات خدا هستند، خیانت‌کردنِ به آن‌ها ناراضی‌کردنِ برادر مؤمن است. تو خیال کردی با یکی دعوا کنی، بروی دو تا فحش به او بدهی، او هم به تو بدهد، این ناراضی‌کردنِ برادر مؤمن است؟ اصلاً ناراضی را بفهم که چیست؟ ممکن‌است که تو آدم بسیار خوبی هم باشی؛ اما مردم از دستت ناراضی باشند؛ حالا چرا خدا می‌گوید من تو را نمی‌آمرزم، چون آن مؤمن وصل به ولایت است. [۲]
یا علی
- ↑ در مسیر ولایت؛ وداع ولایت 76 (دقیقه۲۳)
- ↑ در مسیر ولایت؛ وداع ولایت 76
