بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است، حضرت‌زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته‌باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی [۱]
روایت داریم: هر کسی امام‌حسین (علیه‌السلام) را زیارت کند، خدا را در عرش زیارت کرده‌است. مگر خدا در عرش است؟ نه! عرش محل فرمان است، از آن‌جا نازل می‌شود؛ می‌گوید: اگر زیارت کردی، باید با فرمانِ ائمه (علیهم‌السلام) زیارت کنی. [۲] زیارت امام‌حسین (علیه‌السلام) نه این‌که خدا را در عرش زیارت کنی، تمام خلقت را زیارت می‌کنی؛ اما شرطش این‌است که مؤمن باشی. «لا إله إلّا الله حصنی، فمن دخل حصنی أمِنَ مِن عذابی بشرطها و شروطها و أنا مِن شروطها» هر کاری را باید با امر بکنید، کربلا بروید! خیلی ثواب دارد! گرد و غبار جاده امام‌حسین (علیه‌السلام) به شما بنشیند، جهنّم نمی‌روید؛ اما انسان باشید، نه حیوان. [۳]
یک یهودی نذر کرد که وقتی بچّه‌اش بزرگ شد، راه‌زنِ قافله امام‌حسین (علیه‌السلام) بشود؛ یعنی از قافله‌هایی که به زیارت می‌رفتند، دزدی کند. حالا آن پسر بزرگ شد، پدرش از مادرش اجازه گرفت و او را برای این‌کار تمرین داد؛ اما به او گفت: باباجان! اگر تعداد قافله‌ها خیلی زیاد بود نرو! اگر دو سه تا قافله بود، بلند شو و آن‌ها را لُخت کن. پسر گفت: پدرجان! چشم! در یک پناهی رفت و خوابید، یک‌دفعه خواب دید که قیامت است و خیلی وضعش بد است! اما از جانب خدا امر شد که گرد و غبار جاده حسینم به او نشسته، من او را نمی‌سوزانم. وقتی از خواب بیدار شد، مسلمان شد؛ ببین، گرد و غبار جاده امام‌حسین (علیه‌السلام) هم نجات‌دهنده است. [۴]
در دنیا هر کاری با امر نباشد اشتباه‌است، حتی اگر نماز، روزه، حجّ و زیارت امام‌حسین (علیه‌السلام) باشد. [۵] زیارت امام‌حسین که این‌همه ثواب دارد، چرا آن‌را واجب نکرده؛ اما مکّه را واجب کرده‌است؟ خدا می‌گوید: اشخاصی که دارا هستند و مستطیع می‌شوند، باید به مکّه بروند؛ برای این‌که متنبّه شوند، تکبّرشان کم شود، دارد آن‌ها را ادب می‌کند، تربیت می‌کند که آن‌جا باید مُحرم باشند، حقّ ندارند تا حتّی یک پشه را بکُشند، در آن‌جا آن‌ها را عدالت‌فرسا می‌کند. [۶]
چرا زیارت امام‌حسین (علیه‌السلام) مستحب است؟ برای این‌که در راه مشکل پیدا نکنید، شما الآن که می‌خواهید به زیارت بروید، چقدر آن‌جا فساد می‌بینید! چقدر زن و مرد قاطی‌اند! مگر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نمی‌فرماید که هر کجا زن و مرد قاطی هستند، عذاب خدا نازل می‌شود؟ پس شما در عذاب خدا رفته‌اید. چه ارتباطی با امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) دارید؟! [۷]
وقتی به کربلا رفتم، به امام‌حسین (علیه‌السلام) گفتم: حسین‌جان! مرا نگهدار! اگر می‌خواهم از خودم حرف بزنم، تو را به حقّ مادرت‌زهرا (علیهاالسلام) مرا لال کن! [۸] خدا می‌داند این‌قدر التماس به امام‌حسین (علیه‌السلام) کردم، حسین‌جان! نه باغ می‌خواهم و نه دنیا، دلم می‌خواهد که اجازه بدهی قدری مادرت‌زهرا (علیهاالسلام) را افشا کنم؛ آن‌وقت تمام حقیقت عالم را به‌من داده‌ای. [۹]
زیر قُبّه امام‌حسین (علیه‌السلام) رفتم و گفتم: خدایا! به حقّ آن راهی که امام‌حسین (علیه‌السلام) رفت، راهش خیلی مهمّ است! یکی این‌که من هر کجا می‌خواهم از دنیا بروم، با ولایت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) باشم! یکی هم گفتم: آقاجان! شیطان را از ما دور کن! اگر ما را رها کنی گناه می‌کنیم و یکی هم گفتم این‌قدر به‌من بده که دستم جلوی مردم دراز نباشد، مرا محتاج خلق نکن! [۱۰]
یا علی
- ↑ سخنرانی تذکر 82 (دقیقه 15) و ضایعات 80 (دقیقه 50) و نیمه شعبان 83 (دقیقه 9) و شناخت فامیل 86 (دقیقه 34) و برخورد (دقیقه 46)
- ↑ تذکر 82
- ↑ اربعین 86؛ تذکر درباره عبادت
- ↑ شناخت فامیل 86
- ↑ افشای شیعه 84
- ↑ ضایعات 80
- ↑ نیمه شعبان 83
- ↑ شناخت خلق 86
- ↑ شناخت امام‌زمان 85
- ↑ برخورد 83
