منتخب: امام حسن عسکری
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی [۱]
آقا امام حسن عسکری (علیه‌السلام)، عسکر که می‌گویند؛ یعنی دور خانه ایشان از طرف خلیفه وقت محاصره بود که از ایشان فرزندی به وجود نیاید. عسکر؛ یعنی لشگر؛ چون از قبل گفته بودند شخصی است که می‌آید و احقاق حق از دشمنان حضرت زهرا (علیهاالسلام) و امام حسین (علیه‌السلام) می‌کند. آن‌ها [خلفاء] این حرف‌ها را یک اندازه‌ای قبول دارند؛ اما تقدیر خدا را قبول ندارند که امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌آید و خلاصه عالَمی را می‌گیرد؛ خدا عالَم را در اختیار امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) می‌گذارد و این‌ها روی این‌که خلافت و سلطنت‌شان به هم نخورد، دور خانه آقا امام حسن عسکری (علیه‌السلام) را محاصره کردند، همیشه مواظب بودند، کارآگاه‌های زن آن‌جا می‌آمدند که مبادا خانم ایشان به اصطلاح حامله شود. [۲]
حالا ببین آقا امام حسن عسکری (علیه‌السلام) چه کار می‌کند؟! اگر امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) یک شب جای پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خوابید و ولایت را حفظ کرد، امام حسن عسکری (علیه‌السلام) سال‌های سال دارد امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را حفظ می‌کند، آقا امام حسن عسکری (علیه‌السلام) چقدر نَفَسش افضل از عبادت ثقلین است! دارد جانِ یک چنین کسی را، یک چنین وجودی را، یک چنین ممکنی را که مثلش در تمام خلقت نیست، حفظ می‌کند!
حالا عزیز من! ببین چه می‌گویم! آن مرد نادان می‌خواهد چشم به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بزند و او را نابود کند، بدچشم‌ترینِ مردم است! اگر به کوه چشم بزند، متلاشی می‌شود! حالا پیش پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده، فوراً جبرئیل نازل می‌شود، می‌گوید ای رسول من! این کلام را بخوان: «و جعلنا مِن بین أیدیهم سدّاً و مِن خلفهم سدّاً فأغشیناهم فهم لایبصرون.» آن شخص می‌آید و می‌گوید ای محمّد! عجب چشم‌هایی داری! دوباره تکرار می‌کند. سپس می‌گوید «لا إله إلّا الله، محمّد رسول الله» پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) باید آیه «و جعلنا مِن بین أیدیهم سدّاً و مِن خلفهم سدّاً فأغشیناهم فهم لایبصرون» بخواند؛ اما امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) خودش آیات است. صدها بار در خانه‌اش ریختند و او را ندیدند! آیا امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) آیه «و جعلنا من بین أیدیهم» خواند؟! امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) خودش قرآن است، قرآن ناطق است. حالا شما بگو مگر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) این‌طوری نیست؟! پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) افشا‌کن است، صدها بار در خانه امام حسن عسکری (علیه‌السلام) ریختند، مگر امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را دیدند؟! مگر آن‌جا نبود؟! چقدر نرگس خاتون امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را حفظ کرده! هر نَفَسش افضل از عبادت ثقلین است! پس پدر و مادر امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) صدها شب مواظبِ ایشان بودند؛ البته خدا هم مواظب است. یک چیزهایی است که خدا در زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) افشا کرد؛ اما حقیقتش پیش حجت خداست. امام خودش افشاست؛ اما رسول باید ولایت را افشا کند. [۳]
آقا امام حسن عسکری (علیه‌السلام) روایت داریم: چهار صد گوسفند، دو هزار گوسفند، بعضی می‌گویند تا چهار هزار گوسفند برای امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) قربانی و عقیقه می‌کرد. امام دارد یاد من و شما می‌دهد. ما چه کار می‌کنیم؟! کجای کار هستیم؟! حالا روایتش را می‌گویم: آقا امام حسن عسکری (علیه‌السلام) پول چهار صد گوسفند را به قمیها داد و گفت: برو آن‌ها را در قم بکُش و به دوستان‌مان بده؛ اما آن‌جایی که اهل‌تسنن هستند، آن‌ها را نکُش.
رفقای عزیز! شما باید برای ندای امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) مجهز باشید؛ آن‌وقت جواب‌تان را می‌دهد، اگر آن‌موقع امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) نایب داشته حالا خودش است، جواب‌تان را می‌دهد؛ اما آن چیزی که می‌خواهید باید فدای امر کنید. اگر امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) شیعه را نخواهد چه کسی را بخواهد؟! ولی باید امرش را اطاعت کنید. حرف خیلی قشنگ است! والله! اگر امروز نایب امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) نیست، خودش هست و جواب‌تان را می‌دهد، یک کاری با او داشتم، دو شب گذشت و جوابم نیامد، رفتم به آقا امام حسن عسکری (علیه‌السلام) گفتم: آقا! تمام خلقت به وجود پسر تو سرِ پاست، اگر نباشد تمام خلقت فروریزان می‌شود؛ اما با تمام درجه‌اش باید امر تو را اطاعت کند، امر کن جواب مرا بدهد. امام خودش یادت می‌دهد که چه جوری با او حرف بزنی! به حضرت عباس، فردا شب جوابم را داد، تو چه داری می‌گویی؟! تو سنخه پول هستی! تو سنخه این هستی که برای دل و خیالاتت مجلس بگیری! از مجلس دل و خیالات بیا بیرون، از آمال و آرزو بیا بیرون. به روح تمام انبیاء من همه را فدا می‌کنم و از دنیا فانی می‌شوم. مجهز یعنی چه؟! یعنی مُجوّز داشته باشید، مجهز باشید؛ وقتی برای امر صدایتان زد بِدوید، شما کجا می‌دوید؟! آنچه را که علاقه در تمام خلقت است، باید کنار بریزید و بگویید امام‌زمان! یک جان دارید، بخواهید فدایش کنید؛ آن‌وقت ببینید او را می‌بینید یا نه؟! به حضرت عباس جواب‌تان را می‌دهد؛ اما این‌جوری باشید. کدام‌مان هستیم؟! آن بشری که این‌جور است، باید تمام آنچه که در دستش است، امرِ آن‌ها باشد؛ یعنی تمام این‌ها در نزدش موقت باشد، مال‌تان، زن‌تان، دخترتان و پسرتان، کارگاه‌تان، کارخانه‌تان موقت باشد، آنچه را که دارید موقت باشد، با امر با این‌ها کار کنید؛ یعنی با عدالت؛ اما وقتی آقا امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) آمد، باید تمام این‌ها را بگذارید و بِدَوید؛ می‌دوید یا نه؟! [۴]
یا علی
