منتخب: پیامبر اکرم 2
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
خدا در تمام خلقت، مانند پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خلق نکرده، قرآن به او نازل شده است، «إن هو إلّا وَحیٌ یُوحی»، علم اولین و آخرین را دارد، چیزی به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) داده که به هیچ بشری نداده است، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در همه خلقت به غیر از امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) ممتاز است. دارای چیزی است که هیچ‌کس آن را ندارد، دختری مانند زهرای عزیز (علیهاالسلام) به او داده، کوثر به او داده است. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: زهرا (علیهاالسلام) اُمّ أبیهاست، مادر پدرش است؛ یعنی اگر زهرا (علیهاالسلام) نبود، خلقت نبود. همین‌طور دامادی مانند امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام)، امام حسن (علیه‌السلام) و امام حسین (علیه‌السلام) را به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) داده، درست است که از صُلب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) هستند؛ ولی بچه‌های پیامبرند. تمام خلقت در اختیارش است، خدای تبارک و تعالی وقتی خلقت را خلق کرد، فرمود: باید نبیّ مرا اطاعت کنید. اگر نکنید، مانند شیطان گم‌شو هستید.
حالا به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با این همه عظمت، أبتر یعنی بی‌عقبه می‌گویند. وقتی این جمله را به او گفتند، خصوصیاتی از بشر در پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هست، گاهی اوقات غمگین می‌شود. غمگینی او برای این‌است که پسری به نام ابراهیم داشت، آقا امام حسین (علیه‌السلام) روی یک زانویش و ابراهیم روی زانوی دیگرش بود. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) قدری کیف می‌کرد و لبخند می‌زد، دست روی سر آقا امام حسین (علیه‌السلام) و ابراهیم می‌کشید. فوراً جبرئیل نازل شد و گفت: حق سلامت می‌رساند، یا رسول الله! کیف می‌کنی؟ یکی از این‌ها را باید قربانیِ یکی دیگر کنی! ببینید دنیا کیف ندارد، کیف برای بعد از دنیاست. من نمی‌گویم بچه‌تان، زن‌تان، دخترتان را نخواهید، آن‌ها را بخواهید؛ اما کیف حقیقی در آخرت است. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) حساب کرد که اگر امام حسین (علیه‌السلام) را قربانیِ ابراهیم کنم، حضرت زهرا (علیهاالسلام) ناراحت می‌شود، امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، امام حسن (علیه‌السلام) و حضرت زینب (علیهاالسلام) ناراحت می‌شوند، خودش هم ناراحت می‌شود، گفت: یا أخا جبرئیل! من ابراهیم را فدای حسین (علیه‌السلام) می‌کنم، طولی نکشید که آقا ابراهیم از دنیا رفت.
وقتی به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) أبتر گفتند، جبرئیل نازل شد و گفت: یا محمّد! حق سلامت می‌رساند، تو عقبه داری، من به تو علی (علیه‌السلام) و زهرا (علیهاالسلام) دادم، کوثر دادم، همه خلقت در اختیار توست، تمام خوب‌ها، تمام ولایتی‌ها بچه تو هستند. آن‌ها بی‌عقبه‌اند. آیا عاص [که به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) گفت تو أبتر هستی] عقبه دارد؟ آیا ابوسفیان عقبه دارد؟ والله! این‌ها اگر عقبه نداشتند، به نفع‌شان بود. آخر این ابوسفیانی که پسرش یزید و معاویه است، این عقبه است؟ الآن می‌فهمد کاش بی‌عقبه بود! فکر نکردند و این حرف را به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) زدند! رفقا! اگر فاسق و فاجری حرفی به شما زد، ناراحت نشوید، بدانید این شخص همان صفت را دارد، از نسل آن‌ها نیست؛ ولی پیرو آن‌هاست که شما را ناراحت می‌کند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هم فرمود: اگر به عمل قومی راضی باشی، جزء آن قوم هستی. این شخص جزء قوم ابوسفیان و عاص است، مثل آن‌ها ضد دین است که این حرفها را می‌زند؛ تا شقاوتش تکمیل شود.
خدا قرآن را برای افشای ولایت و شیعه نازل کرده، وقتی عاص‌بن‌وائل به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) جسارت کرد و گفت: یا محمّد! تو أبتر هستی. فوراً آیه نازل شد: «إنّا أعطیناک الکَوثر. فَصَلِّ لِرَبِّک وَ انحَر. إنّ شانئک هُو الأبتَر.»: یا محمّد! خودشان أبتر هستند، تو این‌طور نیستی! من به تو فاطمه (علیهاالسلام) دادم، کوثر و سلسبیل به تو دادم. آیا می‌فهمید کوثر چیست؟ به آب تعبیر کرده‌اند؛ یعنی من آب را مهریه زهرا (علیهاالسلام) کردم، خودِ زهرا (علیهاالسلام) که هیچ! اگر مهریه‌اش نباشد تمام عالم خشک می‌شود. تا می‌گویی کوثر، شما به خیال‌تان نهری در بهشت است که به آن کوثر می‌گویند و آن را به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) داده است، این نیست. کوثر به معنی هستی خداست؛ یعنی آنچه را که خدا خلقت کرده است، هستیِ آن زهراست. [۲]
یا علی
