منتخب: زمین کربلا
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است، حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
خاک زمین کربلا از علیین است، علیین یعنی زمین بهشت، بهشت هم که از نور ولایت خلق شده است. آقا امام حسین (علیه‌السلام) در ظاهر در علیین قرار گرفت؛ خجالت می‌کشم که بگویم دفن شد. چون‌که جبرئیل یک قطره‌ای از علیین را در کربلا آورد و آن‌جا ایمن شد. هنوز هم به ظاهر امام حسین (علیه‌السلام) در آن سرزمین نیامده است، اگر شکار در آن‌جا می‌رفت، تیر به آن نمی‌خورد. شکارها برای این‌که محفوظ باشند به آن‌جا می‌رفتند و اگر به اصطلاح فضله‌ای می‌انداختند، مِشکات می‌شد. [۱]
وقتی امام حسین (علیه‌السلام) به صحرای کربلا آمد، دوازده فرسخ زمین را خرید. به او گفتند: حسین‌جان! این زمین که قابل ندارد. فرمود: این‌جا در معرض تاخت و تاز اسب‌ها قرار می‌گیرد و به آن آسیب می‌رسد. سراغ صاحب زمین را گرفت تا این‌که آمد و از او خرید. ببین چطور امام حسین (علیه‌السلام) دارد امر خدا را اطاعت می‌کند! ما هم باید امر امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را اطاعت کنیم. [۲]
عقیده‌ام این‌است که نه فقط قبر امام حسین (علیه‌السلام) را، بلکه باید زمین کربلا را هم احترام کرد. تمام این زمین خون آقا امام حسین (علیه‌السلام) و آقا ابوالفضل است. این‌جا زینب گریه می‌کند، به کربلا که رفتم، دیدم جوانی خاک این زمین را برمی‌داشت، گریه می‌کرد و می‌گفت زینب و سکینه پا روی این خاک گذاشته‌اند؛ این جوان برانگیخته شده بود، ماوراء را می‌دید. اما مدینه این‌طوری نیست؛ چون طناب گردن امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) انداختند، توهین به حضرت زهرا (علیهاالسلام) کردند و جلسه بنی‌ساعده درست کردند. من به مدینه که رفتم، اصلاً آن‌جا رُبس [ذوب] شده بودم، آن‌قدر عقده به من فشار آورده بود که نمی‌توانستم گریه کنم؛ اما کربلا این‌جوری نیست. اگر رفتید حواس‌تان پیش محبوب باشد؛ وگرنه مغبون هستید [ضرر کرده‌اید].
روایت صحیح داریم: وقتی که عالَم میخواهد به هم بخورد، خدا به جبرئیل می‌گوید: یا جبرئیل! برو کربلا و قبر امام حسین (علیه‌السلام) را بلند کن! آن علیین است، مبادا آن زمین به هم بخورد. جبرئیل آن زمین را کجا می‌بَرَد؟ در عرش. خدا حاج‌شیخ‌عباس تهرانی را رحمت کند! می‌گفت: آن زمین را بالا می‌بَرد، قدری آن را تکان می‌دهد، تمام مشرکین و منافقین به زمین می‌ریزند، فقط آن‌هایی که «هل‌مِن‌ناصر» امام حسین (علیه‌السلام) را لبیک گفته‌اند و در آن‌جا خفته‌اند، این‌ها را با خودش در عرش می‌بَرد؛ یعنی اصحاب امام حسین (علیه‌السلام) که مطیع بودند و امام‌زمان دربار‌ه‌شان فرمود: «السلام علیک یا مطیع لله و لِرسوله، عبدالصالح» پدر و مادرم به قربان‌تان! [۳]
یا علی
