منتخب: ماه رجب
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) کفواً أحد است. حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
گفتار متقی[۱]
رفقای عزیز! این ماه، ماه رجب است. رجب؛ یعنی متعلق به امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) است. ماه شعبان متعلق به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است و ماه رمضان هم متعلق به خداست. خدا در قیامت می‌گوید «أین الرّجبیون»؟ کجایند رجبیون که بیایند؟ می‌گوید کسی‌که از درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) وارد شده‌باشد، بیاید! کیست که در ماه رجب از درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) وارد شده‌است، بیاید تا هر چه بخواهد، من به او می‌دهم. چرا نمی‌گوید «أین الشعبانیون»؟! «أین ماه مبارک رمضان»؟! با تمام گلبول‌های خونم این حرف را می‌زنم: این ماه رجب عین «أنا مدینة العلم و علیٌ بابها» است. باید از درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) وارد بشوید؛ یعنی باید از درِ رجب، وارد ماه شعبان و رمضان بشوید؛ نه این‌که این کار را بکنید؛ چون ثواب است. [۲] حالا ببینید من چه می‌گویم؟ «أین الرّجبیون»؟ همین‌طور که خدا گفت: «أنا مدینة العلم و علیٌ بابها» ماه رجب همان است؛ یعنی اگر از درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) آمدید؛ آن‌وقت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را قبول دارید، خدا را هم قبول دارید؛ اما عزیز من! اگر از این در نیامدید، آن‌ها را مصنوعی قبول دارید. آن‌ها را رودربایستی و ساختگی قبول دارید. شناسنامه‌ای قبول دارید. اسماً قبول دارید. من دوباره تکرار می‌کنم: می‌فرماید: از درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بیایید! چرا نمی‌گوید از درِ امام‌حسین (علیه‌السلام) بیایید؟ چرا نمی‌گوید از درِ امام‌حسن (علیه‌السلام) بیایید؟ چرا نمی‌گوید از درِ ائمه‌طاهرین (علیهم‌السلام) بیایید؟ چون اگر از درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) داخل شدید، از همه درها داخل شده‌اید. اصلاً دری در خلقت به جز درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) نیست. اگر از این در داخل شدید، از درِ تمام ائمه (علیهم‌السلام) و حضرت زهرا (علیهاالسلام) داخل شده‌اید، از درِ خدا داخل شده‌اید؛ وقتی از درِ خدا رفتید، از همه درها رفته‌اید؛ چون امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) درِ خداست، مقصد خداست. تمام ائمه (علیهم‌السلام) دارند دور مقصد؛ یعنی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) می‌گردند. [۳]
والله! تمام گلبول‌های خونم می‌گوید: اگر خدا می‌گوید از درِ ماهِ علی (علیه‌السلام) وارد شوید؛ یعنی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) را اطاعت کنید، الآن باید امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) را اطاعت کنید. [۴] چرا می‌گوید «أین الرّجبیون»؟ یعنی کسی‌که از درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) رفته، بیاید تا من مُزدش را بدهم. هیچ‌قدرتی توان ندارد مُزدی که از درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) داخل شوی را بدهد. هیچ‌قدرتی به غیر از خدا توان ندارد که مُزد ولایت را بدهد. چه کسی می‌تواند بدهد؟ تمام خلقت، تا حتی انبیاء، کُمیت‌شان راجع به ولایت لنگ است. چرا ترک اولی دارند؟! پس خدا می‌گوید: «أین الرجبیون»؟ بیایید من مزدتان را به شما بدهم؛ کسانی که از درِ امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) آمدید، کسانی‌که محبت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) داشتید، کسانی که «الیوم أکملت لکم دینکم» را قبول داشتید و عمل می‌کنید؛ این‌طرف و آن‌طرف نرفتید؛ بیایید! کسانی‌که این‌طرف و آن‌طرف می‌روند، یقین به ولایت ندارند. کسانی‌که صد در صد دنبال ولایت بوده‌اید، بیایید تا من مزدتان را بدهم. رفقای عزیز! ولایت سختی و گرفتاری دارد، نداری و بی‌پولی دارد، توهین و مسخره‌کردن دارد؛ نه عزت و احترام کردن و تقبّل‌الله گفتن. مگر سلمان نیست که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره‌اش می‌فرماید: «سلمانُ مِنّا أهل‌البیت». به سلمان می‌گویند ریش تو بهتر است یا دُمِ سگ؟ ریش کسی‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) درباره‌اش می‌گوید سلمان از ما اهل‌بیت است را پیش دمِ سگ می‌گذارند! من فدای سلمان بشوم! فدای عقیده‌اش بشوم! به آن‌ها چه جوابی می‌دهد؟ می‌گوید: فلانی! هر کسی‌که از پُل بگذرد. شما هم باید این‌طوری در ولایت لنگر بیندازید! [۵]
خدای تبارک و تعالی، فقیرخواه است. از آن‌جا می‌گوید: «أین الرّجبیون»؟ از این‌جا هم می‌گوید «أین الفقراء»؟ به تمام آیات قرآن! خدای تبارک و تعالی از هیچ‌کس تشکر نکرده‌است؛ از انبیاء نکرده، از اولیاء نکرده، از اوصیاء نکرده، از علمای ربّانی نکرده، از فقهاء نکرده، البته فقهای واقعی نه قُلابی، فقط از فقراء تشکر کرده‌است. می‌فرماید: ای فقراء! ببخشید! هر چیزی می‌خواهید، من به شما می‌دهم. خدا به چه کسی گفته که هر چه می‌خواهید به شما می‌دهم؟ به چه کسی گفته؟ به من بگویید! به فقراء گفته. حالا عذرخواهی هم می‌کند؛ می‌فرماید: من شما را فقیر کردم، ببین، باز چقدر شما اغنیاء را می‌خواهد! خدا فروگذار نمی‌کند؛ هم فقراء را تأیید می‌کند، هم شما اغنیاء را، می‌گوید: من می‌خواستم این‌طوری اغنیاء به شما فقراء کمک کنند و سالم باشند. ببین چقدر خدا شما را می‌خواهد؟! [۶]
یا علی
