منتخب: کرنش در مقابل امام حسین

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا أباعبدالله، السلام علیکم و رحمة الله و برکاته

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) کفواً أحد است، حضرت زهرا (علیها السلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.

عزیزان من! سرزمین مکّه مقرّ تمام رسالت و مرکز ولایت است، نشر توحید و ولایت از این‌جا شده. عدالت و همه چیز از این‌جا کشف پیدا کرده است؛ اما با همه این حرف‌ها یک‌دفعه گفت «مَن مِثلی؟!» کجاست مثل من؟! تا ادعا کرد، خدا گفت: ای زمین من! ای خانه من! چرا در مقابل حسین من کرنش نکردی؟ حالا من کفار را رویت قرار می‌دهم، وهابی‌ها را روی آن قرار داد. چیزی از این بدتر نیست! خدا مکّه را عذاب کرد؛ والله، رفیق بد از جهنم بدتر است. من به خدا می‌گویم: خدایا! اگر می‌خواهی مرا بسوزانی، به من ترحم کنی و یک آدم بد کنارم بگذاری، والله از جهنم بدتر است! خدایا! این کار را با من نکن!

وقتی امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) از جنگ صفین برمی‌گشت، به سرزمین کربلا رسید، حضرت خاک این زمین را می‌بویید و گریه می‌کرد و می‌گفت: ای زمین! به زودی کسانی در دل تو می‌آیند که در قیامت سؤال و جواب ندارند.

بعد از این‌که آدم آن ترک اولی را کرد و از بهشت رانده شد، چهل سال گریه کرد. وقتی متوسل به پنج تن شد و لکّه اشکی برای امام حسین (علیه السلام) ریخت، خدا توبه‌اش را پذیرفت؛ حالا آدم به سرزمین کربلا آمد، یک‌دفعه زمین خورد و سرش شکست، گفت خدایا! مگر دوباره گناه کردم یا ترک اولی کردم؟! خدا گفت: نه! این‌جا زمین کربلاست باید در مقابل حسین من کرنش کنی، آن‌قدر امام حسین (علیه السلام) مهم است که پدر باید در زمین کربلا کرنش کند.

تمام خلقت باید در مقابل امام حسین (علیه السلام) کرنش کنند. همه ما هم باید در مقابل امام حسین (علیه السلام) کرنش کنیم. چرا؟ خدا به سرزمین مکّه نمی‌گوید «یا ثار الله و ابن ثاره»: [ای خون خدا و پسر خون خدا!] به امام حسین (علیه السلام) می‌گوید که خون من است، چون مکّه جسم است و امام حسین (علیه السلام) روح است. ما باید در مقابل روح کرنش کنیم.

فهرست فرمایشات منتخب

یا علی