منتخب: کرنش در مقابل امام حسین
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا أباعبدالله، السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
امیرالمؤمنین علی (علیهالسلام) کفواً أحد است، حضرت زهرا (علیهاالسلام) کفواً خلقت است. به اولیای امور کار نداشته باشید. بر عمر و ابابکر لعنت کنید.
عزیزان من! سرزمین مکّه مقرّ تمام رسالت و مرکز ولایت است، نشر توحید و ولایت از اینجا شده. عدالت و همه چیز از اینجا کشف پیدا کرده است؛ اما با همه این حرفها یکدفعه گفت «مَن مِثلی؟!» کجاست مثل من؟! تا ادعا کرد، خدا گفت: ای زمین من! ای خانه من! چرا در مقابل حسین من کرنش نکردی؟ حالا من کفار را رویت قرار میدهم، [۱] وهابیها را روی آن قرار داد. چیزی از این بدتر نیست! خدا مکّه را عذاب کرد؛ والله، رفیق بد از جهنم بدتر است. من به خدا میگویم: خدایا! اگر میخواهی مرا بسوزانی، به من ترحم کنی و یک آدم بد کنارم بگذاری، والله از جهنم بدتر است! خدایا! این کار را با من نکن! [۲]
وقتی امیرالمؤمنین علی (علیهالسلام) از جنگ صفین برمیگشت، به سرزمین کربلا رسید، حضرت خاک این زمین را میبویید و گریه میکرد و میگفت: ای زمین! به زودی کسانی در دل تو میآیند که در قیامت سؤال و جواب ندارند. [۳]
بعد از اینکه آدم آن ترک اولی را کرد و از بهشت رانده شد، چهل سال گریه کرد. وقتی متوسل به پنج تن شد و لکّه اشکی برای امام حسین (علیهالسلام) ریخت، خدا توبهاش را پذیرفت؛ حالا آدم به سرزمین کربلا آمد، یکدفعه زمین خورد و سرش شکست، گفت خدایا! مگر دوباره گناه کردم یا ترک اولی کردم؟! خدا گفت: نه! اینجا زمین کربلاست باید در مقابل حسین من کرنش کنی، آنقدر امام حسین (علیهالسلام) مهم است که پدر باید در زمین کربلا کرنش کند. [۲]
تمام خلقت باید در مقابل امام حسین (علیهالسلام) کرنش کنند. همه ما هم باید در مقابل امام حسین (علیهالسلام) کرنش کنیم. چرا؟ خدا به سرزمین مکّه نمیگوید «یا ثار الله و ابن ثاره»: [ای خون خدا و پسر خون خدا!] به امام حسین (علیهالسلام) میگوید که خون من است، چون مکّه جسم است و امام حسین (علیهالسلام) روح است. ما باید در مقابل روح کرنش کنیم. [۱]
یا علی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ غدیر، مکه 85
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ افشای ولایت
- ↑ جامع ولایت