با اینکه امامزمان درباره اصحاب امامحسین میفرماید: «السلام علیکم یا مطیع لله و لرسوله»، پدر و مادرم به قربانتان؛ اما یاوران امامزمان از اصحاب امامحسین بالاترند. آنها اصحاب امامحسین هستند، اما رجعت خواست و مقصد حضرت است. اصحاب امامحسین حمایت از رجعت کردند و به خواست امامحسین متصلند. آنها با همه حرفهایشان، در زمان رجعت میآیند، پس رجعت مهمتر است. چرا؟ در زمان امامحسین نشد که مثل رجعت بیایند و تمام را پاکسازی کنند؛ با امامزمان میآیند و همه را پاکسازی میکنند. امامحسین نشد که بهاصطلاح در ظاهر فتح کند، فرزندانش را کشتند و شهیدش کردند؛ امامزمان فتح میکند، او و یاورانش احقاق حق میکنند. حالا که احقاق حق کردند، آقا امامحسین خیلی خوشحال است. نه فقط امامحسین، بلکه صد و بیست و چهار هزار پیامبر خوشحالند. نه اینکه آنها خوشحالند، آسمانیها خوشحالند. تمام اینها برای امامحسین غمناک شدند، اما آنزمان همه اینها خوشحال میشوند. حالا که همه خوشحال شدند، زهرایعزیز هم خوشحال میشود.
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) کفواً احد است، حضرت زهرا (علیها السلام) کفواً خلقت است
به اولیای امور کاری نداشته باشید
به اولیای امور کاری نداشته باشید
