شب عاشورا که شد، آقا امام حسین علیهالسلام، یک خیمه انتظار زد، یعنی یک خیمه علیٰحِدّه زد. همه را جمع کرد و فرمود: من بیعتم را از روی شما برداشتم، هر کسی میخواهد برود، برود؛ فردا طفل صغیرم هم شهید میشود. اینجا بود که فوج فوج رفتند. حسینگو بودند، نه حسینخواه! مثل اغلب ما! کسی نماند، تمام آمده بودند به طمع. مثل حالاست که میخواهند امام زمان (عجلاللهفرجه) بیاید و چیزها ارزان شود، نمیخواهند جانشان را فدا کنند.
