شیعه دائم عزادار امامحسین علیهالسلام است و خوشی دنیا را قبول نمیکند، مگر گذران باشد. خوشی شیعه بعد از رجعت است، یعنی وقتیکه احقاق حق شد، وگرنه دائم میسوزد و چارهای هم ندارد. اگر عقد فرزندت هست، لبخند بزن، اما همیشه باید دلت بسوزد. اگر بشر غیر از این باشد، نه شیعه است و نه دوست، چون انتظار رجعت ندارد. من شب عروسی پسرم، به یک اتاق خلوت رفتم و یاد حضرتقاسم افتادم که امامحسین علیهالسلام، فاطمه را روز عاشورا به عقد او درآورد. عوض اینکه بخندم و بگویم و برقصم، آنقدر گریه کردم که از حال رفتم. حالا وقتی اینطور شدی، امامزمان هم میآید و به تو سر میزند.
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) کفواً احد است، حضرت زهرا (علیها السلام) کفواً خلقت است
به اولیای امور کاری نداشته باشید
به اولیای امور کاری نداشته باشید
