من اصلاً از اول عمرم خوشی ندیدم که دنبالش بروم. فهمیدم که خوشی‌های دنیا خیالی است. خوشی آن‌ است که دست از اهل‌بیت برنداری، خوشی آن‌ است که زیر سایه امام‌زمان (عجل‌الله‌فرجه) باشی، خوشی آن‌ است که با خدا و امام‌زمانت حرف بزنی، خوشی آن‌ است که سخاوت داشته‌ باشی؛ چون سخاوت امر خداست. من با کسی‌که سخی نباشد، می‌سازم؛ اما از او خوشم نمی‌آید؛ چون امر خدا از او صادر نمی‌شود. من والله، به‌ دینم و به علی علیه‌السلام قسم، اصلاً از خمس، ردّ مظالم و صدقه مصرف نمی‌کنم. تا الان رزقم را خدا داده‌ است. خدا می‌گوید: «والله خیر الرازقین»، به عمرم دستم را جلوی کسی دراز نکردم. امام‌صادق علیه‌السلام می‌فرماید: کسی‌که دستش را جلوی خلق دراز کند از ما نیست؛ چون خلق خودش محتاج است.

[پایگاه ولایت حضرت علی و حضرت زهرا: ترجمه احکام]