امامحسین علیهالسلام بالای سر آقا علیاکبر یک صیحه زد، چون او «اشبه الناس خلقاً و علماً و منطقاً برسولالله» بود؛ اما امامحسین برای آنهایی که با کشتن آقا علیاکبر جهنمی شدند گریه میکند، نه برای فرزندش؛ او را در راه خدا داده، این که گریه ندارد. امامحسین تا آخر «هل من ناصر» میگفت. علیاکبر را کشتید؟ علیاصغر را کشتید؟ عباس و قاسم را کشتید؟ باشد، بیایید اینطرف، بیا! ولایت این است که از سر همه جُرمها میگذرد. پس امام برای جهنمیشدن اینها گریه میکند.
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) کفواً احد است، حضرت زهرا (علیها السلام) کفواً خلقت است
به اولیای امور کاری نداشته باشید
به اولیای امور کاری نداشته باشید
