روایت: فاطمه یعنی دوستانش را از آتش نجات میدهد
مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَی بْنِ اَلْمُتَوَكِّلِ عن سَعْدُ بْنُ عَبْدِالله عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَبْدِالله بْنِ مُسْكَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ الثَّقَفِيِّ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَاجَعْفَرٍ عَلَيْهِالسَّلاَمُ يَقُولُ: لِفَاطِمَةَ عَلَيْهَاالسَّلاَمُ وَقْفَةٌ عَلَی بَابِ جَهَنَّمَ، فَإِذَا كَانَ يَوْمُ القِيَامَةِ كُتِبَ بَيْنَ عَيْنَيْ كُلِّ رَجُلٍ مُؤْمِنٌ أَوْ كَافِرٌ، فَيُؤْمَرُ بِمُحِبٍّ قَدْ كَثُرَتْ ذُنُوبُهُ إِلَی النَّارِ، فَتَقْرَأُ فَاطِمَةُ بَيْنَ عَيْنَيْهِ مُحِبّاً، فَتَقُولُ: إِلَهِي وَ سَيِّدِي! سَمَّيْتَنِي فَاطِمَةَ وَ فَطَمْتَ بِي مَنْ تَوَلاَّنِي وَ تَوَلَّی ذُرِّيَّتِي مِنَ النَّارِ وَ وَعْدُكَ الحَقُّ وَ أَنْتَ لاٰ تُخْلِفُ المِيعٰادَ. فَيَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: صَدَقْتِ يَا فَاطِمَةُ! إِنِّي سَمَّيْتُكِ فَاطِمَةَ وَ فَطَمْتُ بِكِ مَنْ أَحَبَّكِ وَ تَوَلاَّكِ وَ أَحَبَّ ذُرِّيَّتَكِ وَ تَوَلاَّهُمْ مِنَ النَّارِ وَ وَعْدِيَ الحَقُّ وَ أَنَا لاَ أُخْلِفُ المِيعَادَ وَ إِنَّمَا أَمَرْتُ بِعَبْدِي هَذَا إِلَی النَّارِ لِتَشْفَعِي فِيهِ فَأُشَفِّعَكِ وَ لِيَتَبَيَّنَ لِمَلاَئِكَتِي وَ أَنْبِيَائِي وَ رُسُلِي وَ أَهْلِ المَوْقِفِ مَوْقِفُكِ مِنِّي وَ مَكَانَتُكِ عِنْدِي، فَمَنْ قَرَأْتِ بَيْنَ عَيْنَيْهِ مُؤْمِناً فَخُذِي بِيَدِهِ وَ أَدْخِلِيهِ الجَنَّةَ.
محمدبنمسلم ثقفی گفت: شنیدم امام باقر علیه السّلام فرمود: حضرت فاطمه علیهاالسّلام در مقابل درب جهنّم توقّفی دارد. هنگامی که روز قیامت شود، میان چشمان هر کسى نوشته مىشود کافر یا مؤمن. آنگاه به محبی که گناهانش زیاد است امر مىشود که به جهنّم برود، پس فاطمه علیهاالسلام در میان دو چشم وى مىبیند که او محبّ است، مىفرماید: خدای من و سید من! مرا فاطمه نامیدى و به وسیله من، هر کس ولایت من و فرزندانم را دارد از آتش جدا نمودى و وعده تو حق است و تو خلف وعده نمىکنی. سپس خداوند عزّ و جلّ مىفرماید: راست مىگویى اى فاطمه! من تو را فاطمه نامیدم و به وسیله تو از آتش جدا نمودم هر کسى که تو را و فرزندانت را دوست داشته و ولایت تو و فرزندانت را دارد، و وعده من حق است و خلف وعده نمیکنم، و جز این نبود که من به این بندهام امر کردم به جهنّم برود تا درباره او شفاعت کنى و من شفاعت تو را بپذیرم، تا براى ملائکه و پیامبران و فرستادگانم و اهل محشر، مرتبه و جایگاهى که نزد من دارى آشکار شود. پس هر کس که در میان دو چشم او خواندی که مؤمن است، دستش را بگیر و او را داخل بهشت نما.
علل الشرایع، ج۱، ص۱۷۹ و کشف الغمة في معرفة الأئمة، ج۱، ص۴۶۳ و المحتضر، ج۱، ص۲۳۳ و کلیات حدیث قدسی، ج۱، ص۴۸۷ و بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمةالأطهار علیهمالسلام، ج۸، ص۵۰ و عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال، ج۱۱، ص۶۹
