روایت: حضرت زهرا دوستانش را از صحرای محشر جدا می‌کند

أَبِي عَبْدِالله جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ جَابِرٌ لِأَبِي‌جَعْفَرٍ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا ابنَ رَسُولِ‌الله! حَدِّثْنِي بِحَدِيثٍ فِي فَضْلِ جَدَّتِكَ فَاطِمَةَ عَلَيْهَاالسَّلاَمُ، إِذَا أَنَا حَدَّثْتُ بِهِ الشِّيعَةَ فَرِحُوا بِذَلِكَ. قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ: حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي عَنْ رَسُولِ‌الله صَلَّی‌ اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: ... فَإِذَا صَارَتْ عِنْدَ بَابِ الجَنَّةِ تَلْتَفِتُ، فَيَقُولُ اَلله: يَا بِنْتَ حَبِيبِي! مَا اِلْتِفَاتُكِ وَ قَدْ أَمَرْتُ بِكِ إِلَی‌ جَنَّتِي؟ فَتَقُولُ: يَا رَبِّ! أَحْبَبْتُ أَنْ يُعْرَفَ قَدْرِي فِي مِثْلِ هَذَا اَلْيَوْمِ. فَيَقُولُ اَلله تَعَالَی‌: يَا بِنْتَ حَبِيبِي! اِرْجِعِي فَانْظُرِي مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ حُبٌّ لَكِ أَوْ لِأَحَدٍ مِنْ ذُرِّيَّتِكِ، خُذِي بِيَدِهِ فَأَدْخِلِيهِ الجَنَّةَ. قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ: وَالله يَا جَابِرُ! إِنَّهَا ذَلِكَ اليَوْمَ لَتَلْتَقِطُ شِيعَتَهَا وَ مُحِبِّيهَا كَمَا يَلْتَقِطُ الطَّيْرُ الحَبَّ الجَيِّدَ مِنَ الحَبِّ الرَّدِيِّ؛ فَإِذَا صَارَ شِيعَتُهَا مَعَهَا عِنْدَ بَابِ الجَنَّةِ، يُلْقِي اَلله فِي قُلُوبِهِمْ أَنْ يَلْتَفِتُوا، فَإِذَا اِلْتَفَتُوا يَقُولُ اَلله: يَا أَحِبَّائِي! مَا اِلْتِفَاتُكُمْ وَ قَدْ شَفَعَتْ فِيكُمْ فَاطِمَةُ بِنْتُ حَبِيبِي؟ فَيَقُولُونَ: يَا رَبِّ! أَحْبَبْنَا أَنْ يُعْرَفَ قَدْرُنَا فِي مِثْلِ هَذَا اليَوْمِ. فَيَقُولُ اَلله: يَا أَحِبَّائِي! اِرْجِعُوا وَ اُنْظُرُوا مَنْ أَحَبَّكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ، اُنْظُرُوا مَنْ أَطْعَمَكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ، اُنْظُرُوا مَنْ كَسَاكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ، اُنْظُرُوا مَنْ سَقَاكُمْ شَرْبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ، اُنْظُرُوا مَنْ رَدَّ عَنْكُمْ غِيبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ، خُذُوا بِيَدِهِ وَ أَدْخِلُوهُ الجَنَّةَ. قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ: وَالله لاَ يَبْقَی‌ فِي النَّاسِ إِلاَّ شَاكٌّ أَوْ كَافِرٌ أَوْ مُنَافِقٌ. فَإِذَا صَارُوا بَيْنَ الطَّبَقَاتِ نَادَوْا كَمَا قَالَ اَلله تَعَالَی‌: «فَمٰا لَنٰا مِنْ شٰافِعِينَ وَ لاٰ صَدِيقٍ حَمِيمٍ». فَيَقُولُونَ: «فَلَوْ أَنَّ لَنٰا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ المُؤْمِنِينَ». قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ: هَيْهَاتَ! هَيْهَاتَ! مُنِعُوا مَا طَلَبُوا، «وَ لَوْ رُدُّوا لَعٰادُوا لِمٰا نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَكٰاذِبُونَ».

امام صادق عليه‌السّلام فرمود: جابر به امام باقر عليه‌السّلام گفت: فدایت شوم ای‌ فرزند رسول خدا! حدیثی دربارۀ فضل جدّه‌ات فاطمه عليها‌السّلام برايم بازگو كه هنگامی که آن را برای شيعيان نقل کردم، خوشحال شوند. حضرت فرمود: حدیث کرد مرا پدرم از جدم از رسول خدا صلی الله علیه و آله كه فرمود: ... هنگامی‌ كه روز قیامت حضرت فاطمه علیهاالسلام بر در بهشت رسید، روی خود را برمی‌گرداند و به پشت سر نگاه می‌کند، پس خداوند می‌‌فرماید: ای‌ دختر حبيب من! برای‌ چه روی‌ خود را برگرداندی در حالی‌ كه من تو را امر کرده‌ام به بهشتم بروی‌‌؟ حضرت می‌‌گويد: پروردگارا! دوست دارم در چنين روزی‌ قدر و منزلت من شناخته شود. خداوند متعال می‌‌فرمايد: ای‌ دختر حبيب من! بازگرد و بنگر چه كسی‌ در قلبش محبت تو يا يكی‌ از فرزندان توست، دستش را بگير و او را داخل بهشت نما. امام باقر عليه‌السّلام فرمود: ای‌ جابر! به خدا سوگند، آن حضرت در آن روز شيعيان و محبان خود را جمع می‌کند، همان گونه‌ كه پرنده دانه‌های‌ خوب را از دانه‌های‌ بد جدا می‌‌كند. هنگامی‌ كه شیعیانش با او بر در بهشت می‌‌رسند، خداوند به قلبهای شيعيان فاطمه القا می‌‌كند كه چهره خود را برگردانند. هنگامی که چهره برگرداندند، خداوند می‌‌فرمايد: ای‌ دوستان من! برای‌ چه روی بر می‌‌گردانيد در حالی‌ كه فاطمه دختر حبیبم دربارۀ شما شفاعت کرده است؟ می‌گویند: ای پروردگار! ما دوست داريم كه در چنين روزی‌ قدر و منزلت ما شناخته شود. خدا می‌‌فرمايد: ای دوستان من! پس بازگرديد و ببینید چه كسی‌ شما را برای‌ محبت فاطمه دوست داشته، چه كسی‌ شما را برای‌ محبت فاطمه اطعام كرده، چه کسی شما را برای محبت فاطمه پوشانده، چه کسی شما را برای محبت فاطمه سیراب نموده، چه کسی برای محبت فاطمه غیبتی را از شما رد كرده، دستش را بگيريد و او را داخل بهشت نماييد. امام باقر عليه‌السّلام فرمود: به خدا سوگند ای جابر! از مردم جز شكّاك و كافر و منافق کسی باقی نمی‌ماند. پس وقتی‌ مردم باقی‌مانده در میان طبقات [جهنم] قرار گیرند، همان‌گونه که خدای متعال فرموده است، فریاد برآورند: «ما شفيع و دوست حمایتگری نداريم» و می‌گویند: «اگر برای ما بازگشتی باشد، از مؤمنین خواهیم بود». امام باقر علیه‌السلام فرمود: هيهات، هيهات! از آنچه طلب می‌کنند، منع می‌شوند و «اگر بازگردند، به آنچه از آن نهی شده‌اند بازمی‌گردند و همانا آنها دروغگويانند».

تفسير فرات الکوفي، ج۱، ص۲۹۸ و بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمةالأطهار علیهم‌السلام، ج۸، ص۵۱ و عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال، ج۱۱، ص۱۱۶۰

[ فهرست آیات و روایات ]

صفحاتی که به این آیه/روایت ارجاع داده‌اند