روایت: اقوامی که اهل نماز و روزه هستند؛ ولی به‌خاطر میل به‌دنیا جهنمی می‌شوند

وَ عَنِ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: لَيَجِيئَنَّ أَقْوَامٌ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ لَهُمْ مِنَ اَلْحَسَنَاتِ كَجِبَالِ تِهَامَةَ، فَيُؤْمَرُ بِهِمْ إِلَى اَلنَّارِ. فَقِيلَ يَا نَبِيَّ اَللَّهِ أَ مُصَلُّونَ؟ قَالَ كَانُوا يُصَلُّونَ وَ يَصُومُونَ وَ يَأْخُذُونَ وَهْناً مِنَ اَللَّيْلِ، لَكِنَّهُمْ إِذَا كَانُوا إِذَا لاَحَ لَهُمْ شَيْءٌ مِنَ اَلدُّنْيَا وَثَبُوا عَلَيْهِ.
رسول خدا فرمودند: اقوامى روز قيامت خواهند آمد كه به اندازه كوه‌های تهامه حسنه دارند؛ اما فرمان مى‌رسد كه آنان را به جهنم ببرند. پرسيدند: اى پيامبر خدا! آيا اينان اهل نمازند؟ فرمود: نماز مى‌خواندند، روزه مى‌گرفتند و نيمى از شب را به عبادت مشغول بودند، ولى اگر چيزى از دنيا بر ايشان عرضه مى‌شد، بدان خيز مى‌گرفتند. (عدة الداعى و نجاح الساعى، ج 1، صفحه ۳۱۴)