روایت: سخنگوی ولایت
عَلِيٌّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَنَانٍ وَ مُحَمَّدٌ عَنْ أَحْمَدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ حَنَّانِ بْنِ سَدِيرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنْهُمَا، فَقَالَ يَا أَبَااَلْفَضْلِ مَا تَسْأَلُنِي عَنْهُمَا؟ فَوَ اَللَّهِ مَا مَاتَ مِنَّا مَيِّتٌ قَطُّ إِلاَّ سَاخِطاً عَلَيْهِمَا وَ مَا مِنَّا اَلْيَوْمَ إِلاَّ سَاخِطاً عَلَيْهِمَا، يُوصِي بِذَلِكَ اَلْكَبِيرُ مِنَّا اَلصَّغِيرَ. أَنَّهُمَا ظَلَمَانَا حَقَّنَا وَ مَنَعَانَا فَيْئَنَا وَ كَانَا أَوَّلَ مَنْ رَكِبَ أَعْنَاقَنَا وَ بَثَقَا عَلَيْنَا بَثْقاً فِي اَلْإِسْلاَمِ لاَ يَسْكُنُ أَبَداً حَتَّى يَقُومَ قَائِمُنَا أَوْ يَتَكَلَّمَ مُتَكَلِّمُنَا.
ثُمَّ قَالَ: أَمَا وَ اَللَّهِ لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا وَ تَكَلَّمَ مُتَكَلِّمُنَا لَأَبْدَى مِنْ أُمُورِهِمَا مَا كَانَ يُكْتَمُ وَ لَكَتَمَ مِنْ أُمُورِهِمَا مَا كَانَ يُظْهَرُ. وَ اَللَّهِ مَا أَمْسَتْ مِنْ بَلِيَّةٍ وَ لَا قَضِيَّةٍ تَجْرِي عَلَيْنَا أَهْلَ الْبَيْتِ إِلَّا هُمَا أَسَّسَا أَوَّلَهَا. فَعَلَيْهِمَا لَعْنَةُ اَللَّهِ وَ اَلْمَلاٰئِكَةِ وَ اَلنّٰاسِ أَجْمَعِينَ.
سدیر صیرفی میگوید: از امام باقر علیه السلام سؤال کردم از آن دو [ابابکر و عمر]؛ امام فرمود: ای اباالفضل [کُنیه سدیر]، چه میپرسی در مورد این دو؟ هر کدام از ما اهلبیت که از دنیا رفت بر این دو غضبناک بود و امروز هم از ما اهلبیت کسی نیست؛ مگر اینکه بر آن دو غضب دارد. بزرگترهای ما به کوچکترها وصیت میکنند به این بغض و غضب داشتن بر آنها. آنها حق ما را از ما گرفتند و به ما ظلم کردند، فیء ما را از ما گرفتند و این دو، اولین کسانی هستند که برگردنهای ما سوار شدند و این دو اولین کسانی هستند که شکاف ایجاد کردند علیه ما در اسلام که این شکاف بسته نمیشود تا روزی که قائم ما قیام کند و متکلم ما صحبت کند.
سپس فرمود: آگاه باشید اگر قائم ما قیام کند و متکلم ما سخن بگوید، آشکار میشود از آنها آن اموری که پنهان میکردند [فضایح و ظلمها] و پنهان میشود آن اموری که از اینها ظاهر کردند [فضایل دروغین]. والله، هر بلایی که تأسيس شود در اسلام و علیه ما اهلبیت هر اتفاقی افتاده و بیفتد و خواهد افتاد این دو اول آن را تأسيس کردند؛ پس بر این دو باد لعنت خدا و ملائک و مؤمنین همگی.
الوافي، ج ۲، ص ۲۰۰
مُحَمَّدُ بْنُ عُمَرَ الكَشِّيُّ فِي كِتَابِ الرِّجَالِ عَنْ حَمْدَوَيْهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنْ عَبْدِالله بْنِ زُرَارَةَ وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قُولَوَيْهِ وَ الحُسَيْنِ بْنِ الحَسَنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِالله عَنْ هَارُونَ بْنِ الحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدالله بْنِ زُرَارَةَ وَ اِبْنَيْهِ الحَسَنِ وَ الحُسَيْنِ عَنْ عَبْدِالله بْنِ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِالله عَلَيْهِالسَّلاَمُ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قال: عَلَيْكُمْ بِالتَّسْلِيمِ وَ الرَّدِّ إِلَيْنَا وَ اِنْتِظَارُ أَمْرِنَا وَ أَمْرِكُمْ، وَ فَرَجِنَا وَ فَرَجِكُمْ، فَلَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا وَ تَكَلَّمَ مُتَكَلِّمُنَا ثُمَّ اِسْتَأْنَفَ بِكُمْ تَعْلِيمَ القُرْآنِ وَ شَرَائِعِ الدِّينِ وَ الأَحْكَامِ وَ الفَرَائِضِ كَمَا أَنْزَلَهُ الله عَلَى مُحَمَّدٍ، لَأَنْكَرَ أَهْلُ البَصَائِرِ فِيكُمْ ذَلِكَ اليَوْمَ إِنْكَاراً شَدِيداً، لَمْ تَسْتَقِيمُوا عَلَى دِينِ الله وَ طَرِيقَتِهِ إِلاَّ مَنْ تَحْتَ حَدِّ السَّيْفِ فَوْقَ رِقَابِكُمْ، إِنَّ النَّاسَّ بَعْدَ نَبِيِّ الله صَلَّى اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ رَكَّبَ الله بِهِمْ سُنَّةَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ فَغَيَّرُوا وَ بَدَّلُوا وَ حَرَّفُوا وَ زَادُوا فِي دِينِ الله وَ نَقَصُوا مِنْهُ، فَمَا مِنْ شَيْءٍ عَلَيْهِ النَّاسُ اليَوْمَ إِلاَّ وَ هُوَ مُنْحَرِفٌ عَمَّا نَزَلَ بِهِ الوَحْيُ مِنْ عِنْدِ الله، فَأَجِبْ رَحِمَكَ اَلله! مِنْ حَيْثُ تُدْعَى إِلَى حَيْثُ تُدْعَى حَتَّى يَأْتِيَ مَنْ يَسْتَأْنِفُ بِكُمْ دِينَ الله اِسْتِئْنَافاً.
عبدالله بن زراره از امام صادق علیهالسلام: بر شما باد به تسلیم و برگرداندن به ما و انتظار امر ما و امرتان و فرج ما و فرجتان، پس اگر قائم ما قیام کند و سخنگوی ما سخن بگوید، از سر گرفته شود به شما تعلیم قرآن و شرایع دین و احکام و فرائض به همان صورت که خدا بر محمد صلی الله علیه و آله نازل نمود. آن روز صاحبان بصیرت از میان شما شدیداً انکار خواهند کرد؛ شما بر دین خدا و راه او پایبند نخواهید شد، مگر توسط کسی که شما را زیر تیغ شمشیر بالای گردنهایتان قرار دهد. همانا خداوند سنت آنها که پیش از شما بودند را در مردم بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله برقرار نمود، پس آنها دین خدا را تغییر دادند و دگرگون کردند و تحریف کردند و به آن افزودند و از آن کاستند. پس هیچ چیز از آنچه مردم امروز بر آن هستند نیست، مگر اینکه از آنچه به وسیله وحی از جانب خدا نازل شده، منحرف گشته است. پس خدا تو را رحمت کند! اجابت کن از جایی که فرا خوانده میشوی، به جایی که فرا خوانده میشوی، تا زمانی که بیاید کسی که دین خدا را با شما از سر بگیرد و تجدید نماید.
إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج۵، ص۱۸۵
