روایت: حرام بودن هر نوع مستکننده و نهی از آبجو
أَمِيرُاَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ ابيطَالِبٍ صَلَوَاتُ اَللهِ عَلَيْهما: قال رسولالله صلی الله علیه و آله: يا علی! إنّ القَومَ سَيُفتَنُونَ بأموالِهِم و يَمُنُّونَ بِدِينِهم على رَبِّهِم و يَتَمَنَّونَ رَحمَتَهُ و يَأمَنُونَ سَطوَتَهُ و يَستَحِلُّونَ حَرامَهُ بالشُّبُهاتِ الكاذِبَةِ و الأهواءِ الساهِيَةِ. فَيَستَحِلُّونَ الخمرَ بالنَّبيذِ و السُّحتَ بالهَدِيَّةِ و الرِّبا بالبَيعِ.
رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد فتنه بعد از خودشان به امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهالسلام فرمود: اى على! همانا مردم به وسیله اموالشان آزمايش خواهند شد و به خاطر دينشان بر پروردگارشان منّت مىنهند در حالی که آرزوى رحمت او را مىكنند و خود را از خشم او در امان مىدانند و با شبهههاى دروغين و خواهشهاى غفلت زا، حرام او را حلال مىگردانند. پس خمر [شراب] را به نام نبیذ [شراب میوهجات و حبوبات و غلات غیر از انگور] حلال میکنند و مال حرام را به نام هديه و ربا را به نام خرید و فروش حلال میکنند.
نهج البلاغة، خطبة ۱۵۶
اَلْإِمَامُ اَلْكَاظِمُ عَلَيْهِالسلام: إنَّ اللهَ لَم یُحَرّم الخَمرَ لِاسمِها وَلَکِنَّهُ حَرَّمَها لِعاقِبَتِها، فَما کانَ عاقِبَتُهُ عاقِبَةَ الخَمر فَهو خَمر.
امام کاظم علیهالسلام: خداوند خمر [شراب] را به خاطر نامش حرام نکرده بلکه به خاطر عاقبتش حرام فرموده و هر چه عاقبتش عاقبت خمر باشد نیز خمر است.
کافی، ج۶، ص۴۱۲
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَی عَنِ الحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ جَمِيعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الفُضَيْلِ عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ الكِنَانِيِّ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِاَلله عَلَيْهِالسَّلاَمُ: حَرَّمَ اَلله الخَمْرَةَ قَلِيلَهَا وَ كَثِيرَهَا كَمَا حَرَّمَ المَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الخِنْزِيرِ وَ حَرَّمَ النَّبِيُّ صَلَّی اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ مِنَ الأَشْرِبَةِ المُسْكِرَ وَ مَا حَرَّمَ النَّبِيُّ صَلَّی اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقَدْ حَرَّمَهُ اَلله عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَالَ: مَا أَسْكَرَ كَثِيرُهُ فَقَلِيلُهُ حَرَامٌ.
ابوصباح كنانی گوید: امام صادق عليهالسّلام فرمود: خدا اندک و بسيار شراب را حرام كرد، همانگونه كه مردار، خون و گوشت خوک را حرام نمود و پيامبر صلّی الله عليه و آله از نوشيدنیها، مستیآور آنها را حرام كرد و آنچه را پيامبر صلّی الله عليه و آله حرام كرده، خداوند عزوجل حرام نموده است. و فرمود: هر چيزی كه بسيار آن مستی آورد، اندکش نيز حرام است.
الکافی، ج۶، ص۴۰۹ و تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج۲۵، ص۳۳۸
عَنْ أَبِيعَلِيٍّ الأَشْعَرِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَی عَنْ كُلَيْبٍ الأَسَدِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِاَلله عَلَيْهِالسَّلاَمُ عَنِ النَّبِيذِ، فَقَالَ: إِنَّ رَسُولَاَلله صَلَّی اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ خَطَبَ اَلنَّاسَ، فَقَالَ فِي خُطْبَتِهِ: أَيُّهَا النَّاسُ! أَلاَ إِنَّ كُلَّ مُسْكِرٍ حَرَامٌ، أَلاَ وَ مَا أَسْكَرَ كَثِيرُهُ فَقَلِيلُهُ حَرَامٌ.
كليب اسدی گويد: از امام صادق عليهالسّلام درباره نبیذ [شراب غیر انگور] پرسیدم، حضرت فرمود: رسول خدا صلّی الله عليه و آله در خطبۀ خود خطاب به مردم فرمود: ای مردم! آگاه باشيد هر نوع مستکنندهای حرام است، آگاه باشید هر چیزی كه بسیارش مستی آورد، اندکش نيز حرام است.
الکافی، ج۶، ص۴۰۸ و تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج۲۵، ص۳۳۷
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَی عَنِ الوَشَّاءِ قَالَ: كَتَبْتُ إِلَيْهِ -يَعْنِي الرِّضَا عَلَيْهِالسَّلاَمُ- أَسْأَلُهُ عَنِ الفُقَّاعِ، قَالَ: فَكَتَبَ: حَرَامٌ وَ هُوَ خَمْرٌ وَ مَنْ شَرِبَهُ كَانَ بِمَنْزِلَةِ شَارِبِ الخَمْرِ، قَالَ: وَ قَالَ أَبُوالحَسَنِ الأَخِيرُ عَلَيْهِالسَّلاَمُ: لَوْ أَنَّ الدَّارَ دَارِي لَقَتَلْتُ بَائِعَهُ وَ لَجَلَدْتُ شَارِبَهُ، وَ قَالَ أَبُوالحَسَنِ الأَخِيرُ عَلَيْهِالسَّلاَمُ: حَدُّهُ حَدُّ شَارِبِ الخَمْرِ، وَ قَالَ عَلَيْهِالسَّلاَمُ: هِيَ خُمَيْرَةٌ اِسْتَصْغَرَهَا النَّاسُ.
وشّاء گويد: به امام رضا عليهالسّلام نامه نوشتم و درباره آبجو از ايشان پرسیدم. حضرت در جواب نوشت: حرام است و شراب محسوب میشود و هركس آن را بنوشد به منزله شرابخوار است. امام رضا عليه السّلام فرمود: اگر حكومت در اختيار من بود، فروشنده آن را میكشتم و بر كسی كه آن را مینوشد، حد جاری مینمودم. همچنين فرمود: حد آن، حد شرابخوار است. و فرمود: آن شراب كوچكی است كه مردم آن را كوچک شمردهاند.
الکافی، ج۶، ص۴۲۳ و تهذيب الأحکام، ج۹، ص۱۲۵ و الإستبصار فيما اختلف من الأخبار، ج۴، ص۹۵ و تفصیل وسائلالشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج۲۵، ص۳۶۵
تَمِيمُ بْنُ عَبْدِالله بْنِ تَمِيمٍ القُرَشِيُّ عن أَبِيه عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَلِيٍّ الأَنْصَارِيِّ عَنْ عَبْدِالسَّلاَمِ بْنِ صَالِحٍ الهَرَوِيِّ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَاالحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُوسَی الرِّضَا عَلَيْهِالسَّلاَمُ يَقُولُ: أَوَّلُ مَنِ اُتُّخِذَ لَهُ الفُقَّاعُ فِي الإِسْلاَمِ بِالشَّامِ يَزِيدُ بْنُ مُعَاوِيَةَ لَعَنَهُ اَلله، فَأُحْضِرَ وَ هُوَ عَلَی المَائِدَةِ وَ قَدْ نَصَبَهَا عَلَی رَأْسِ الحُسَيْنِ عَلَيْهِالسَّلاَمُ، فَجَعَلَ يَشْرَبُهُ وَ يَسْقِي أَصْحَابَهُ وَ يَقُولُ لَعَنَهُ اَلله: اِشْرَبُوا فَهَذَا شَرَابٌ مُبَارَكٌ وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ مِنْ بَرَكَتِهِ إِلاَّ أَنَّا أَوَّلُ مَا تَنَاوَلْنَاهُ وَ رَأْسُ عَدُوِّنَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَ مَائِدَتُنَا مَنْصُوبَةٌ عَلَيْهِ وَ نَحْنُ نَأْكُلُهُ وَ نُفُوسُنَا سَاكِنَةٌ وَ قُلُوبُنَا مُطْمَئِنَّةٌ. فَمَنْ كَانَ مِنْ شِيعَتِنَا فَلْيَتَوَرَّعْ عَنْ شُرْبِ الفُقَّاعِ، فَإِنَّهُ مِنْ شَرَابِ أَعْدَائِنَا، فَإِنْ لَمْ يَفْعَلْ فَلَيْسَ مِنَّا؛ وَ لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِيطَالِبٍ عَلَيْهِالسَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَلله صَلَّی اَلله عَلَيْهِ وَ آلِهِ: لاَ تَلْبَسُوا لِبَاسَ أَعْدَائِي وَ لاَ تَطْعَمُوا مَطَاعِمَ أَعْدَائِي وَ لاَ تَسْلُكُوا مَسَالِكَ أَعْدَائِي فَتَكُونُوا أَعْدَائِي كَمَا هُمْ أَعْدَائِي.
عبدالسّلام بن صالح هروی گفت: شنیدم امام رضا عليهالسّلام میفرمود: اولین كسی كه در اسلام برای او آبجو درست کردند، يزيد ابن معاویه ملعون در شام بود که برای او آوردند در حالی که بر سر سفره غذا بود و سفره را روی سر امام حسین علیهالسلام پهن کرده بود، از آن مینوشيد و به اصحابش مینوشاند و آن ملعون میگفت: «بنوشید که اين شراب مباركی است! در مبارک بودن آن همين بس كه من اولين كسی هستم كه آن را نوشيدم، در حالیكه سر دشمن ما روبروی ماست و سفره غذای ما روی آن قرار گرفته و ما از آن میخوريم در حالی که جانهای ما ساکن و قلبهای ما مطمئن است.» پس هركس که از شيعيان ماست، بايستی از نوشیدن آبجو پرهیز كند، زیرا آن نوشيدنی دشمنان ماست، و هركه چنين نكند، از ما نيست. همانا پدرم از پدرش از پدرانش از اميرالمؤمنين علی عليهمالسّلام روایت کرد که فرمود: رسول خدا صلّی الله عليه و آله فرمود: لباس دشمنان مرا نپوشيد و غذای دشمنان مرا نخوريد و مانند دشمنان من رفتار نکنید كه دشمنان من خواهید بود، همانگونه كه آنها دشمنان من هستند.
عيون أخبارالرضا عليهالسلام، ج۲، ص۲۳ و بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمةالأطهار علیهمالسلام، ج۴۵، ص۱۷۶ و عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال، ج۱۷، ص۴۱۶
